«мәңгілік өмірді» таразыға салып, сол ту-
ралы терең ойлансақ, онда оның
ақылға сыйымсыздығын білер едік:
ол ең қорқынышты тозақ болар еді. Мәңгілік өмір сол өмірдің мағынасы
мәселесін жояды. Олай болса, бірде-бір дәрісханада бірде-бір студент
қалмайды: асығудың керегі не – алда мәңгілік өмір күтіп тұр. Мәңгілік
өмір адамзаттың бүгінгі өткір мәселелерін бейжай қабылдауға әкеліп
соқтырады: бәрі қара балшыққа батады. Сіз: «Көбірек өмір сүру жаман
болмас еді!» – дерсіз. Бұл тілегіңізбен келісуге болады. Алайда мәселе
өмірдің ұзақтығында емес, оның сапасында жатса керек. Алжығанға
дейін ұзақ өмір сүруге болады, әрине. Бірақ бұл кімге керек?!
Мәселеге терең көзқарас өмір мағынасы мәселесінің өзі адамның
ажалды екені туралы маңызды фактіден келіп шығатынын көрсетеді.
«Сана берілген адам» өз өмірінің уақытпен шектеулі екенін түсінеді
және «Ұлы Мәртебелі Табиғат» сыйлаған әрбір сәтті, сағатты, күнді
тиімді пайдалануға ұмтылады. Шындығында,
