Аяз Ата: Ия, сол кілт.
Тәрбиеші: Аяз Ата, ол кілтті қу Түлкі алып кетті. Ол біздің шыршамызды да алып кеткісі келді.
Аяз Ата: Қап, әттеген-ай! Біз Ақшақар екеуміз түлкіні іздеп келейік.
(Осы кезде залға түлкі кіреді)
Түлкі: А-а бәлем! Таптым, сандық мұнда тұр екен. (Оны ашайын деп жатқанда, еріксіз бір күш оны артқа қарай итереді.)
Аяз Ата: Қу түлкі мұнда жүр. Қане кілтті маған бер. Балалар сыйлықтарын күтіп қалды.
Түлкі: Ой- ой, тағы не дейді. Сыйлық өзіме керек.
Аяз Ата: Ах! Бәлем! Олай болса өзіңнен көр. Мен сені қаттырып тастайын. “Қане таяғым түлкіні қатырып таста!” (Түлкі орнында қатып қалады.)
Түлкі: Әй! Аяз шал! Керегі жоқ. Қалпыма келтір, ой не істесем екен.
Достарыңызбен бөлісу: |