Түйін. Sab > шап`шабу` етістігінен > сабля (селебе) туындаған. Селбе > сабля < шап `шабу` сияқты тілдің даму жолынан өткен деп жорамалдауға мүмкіндік береді. Селебе > қылыш.
Қылыш. Алмас тұр өткір қылыш байлап алып (Мәшһүр-Жүсіп., 224); Тұйғын қыз қылышпенен салып еді (М-Ж., 50); Ақ алмас қылышпенен шапқан екен (М-Ж., 90); Қос қылыш суырды ол қынабынан (М-Ж., 147); Қылыш тисе шақ етед, Мылтық тисе тақ етед (Алпамыс, 227); Жарағын киді салданып, Жалаң қылыш байланып (Алпамыс, 222); Ертеде қылыштың: өткір қылыш, алмас қылыш, қос қылыш, жалаң қылыш сияқты түрлері де болған. С.Е.Малов: `меч`; қылыш вульін сәждығын йулурвадып – тро `мечом убил свою жену`; қылыш – `бедняк, несчастный; қылыш `трудно, тяжело` - дейді (ЯЖУ: 63). Тверитин қылыш, найза сөздеріне былай түсінік береді: Он клышем* и найзой* острой Как игрушками владеет (ҚКБС, 1935: 49). Клыш* – сабля: Найза* – пика (Тверитин, 1935).
Достарыңызбен бөлісу: |
