«Егер олардың біреуі қызбен сүйіншіленсе (әйелінің қыз тапқанын естісе)
, оны ашу қысып, беті қап-қара бола бастайды. Өзіне берілген жаман хабардың салдарынан елден жасырынады. Оны қорлыққа шыдап асырауы (керек пе)
немесе топыраққа көміп тастауы керек пе?! Олар нендей жаман үкім береді» 1 , – деген.
Жаһилият дәуiрiнде кейбір арабтар жаңа туған қыздарын
тірідей көміп тастайтын болған. Қасиеттi Құранның «Тәкуир»
сүресiнде:
«Қай күнәмен өлтірілдің деп, тірідей көмілген қыздардан сұралған сәтте» , – деген сөз бар.
Жаһилият дәуірінен қалған осы бір жаман әдеттiң қалдығы
кейбір елдерде қазірге дейiн сақталған. Олардың бiрi қыз тапқан
әйелiн ұрып-соғып қинаса, екiншiлері оны талақ етеді,
үшiншiлерi «қыздардың шешесі» деп әйелін кемсітедi. Мұндай
надандықты көргенде, не деуге болады?! Әйелдiң жатыры тек
қана ұрықтың тұрар орны екенін, нәрестенің ұл не қыз болуы
еркектің ұрығына байланысты екенiн қалай түсiндiрерсiң?! Ал
олар біреуге кінә арту керек болса, бұған алдымен әйелі емес,
еркектiң өзі лайықты екенi қаперлеріне де кірмейді.
Ақиқатында, адамды жарататын да, оған тағдыр жазатын да –
Аллаһ. Қасиеттi Құранда:
