Біздің ойымызша, егер әліпби ауыстырудағы бір мақсат
түпнұсқа принципімен алынған орыс алфавитінің әріптерін әліпби
құрамынан алу болса және оларды латын әріптерімен беру
мүмкіндігі болмаса немесе аз болса, қосар әріп, диакритикалық
таңбалармен бейнелеудің қажеттілігі жоқ. Сондықтан
f, v,
h
әріптерін өз қызметінде жұмсап,
ал
[х], [һ]
дыбыстарын
һ
әрпімен,
<ц>-
с
, <ч>-
ш,
<щ>-
шш
әріптерімен беру керек деп санаймыз.
Өйткені қазіргі қазақ тілінің артикуляциялақ базасы босаң,
жуысыңқы дауыссыздарды айтуға икемделді (
тепсе,
ақша,
абай
).
Әрі тілдің болашақтағы дамуы ұяң,
үнді дыбыстардың
басымдығымен сипатталуы мүмкін. Сондықтан, мысалы,
qyqaіa
[қыйқайа]
, qaqarman
[қақарман]
, jiqaz
[жыйқаз]
, uqlew
[уқлеу]
,
poto
[пото]
, pilolog
[пыйлолог]
, pilm
[пійлм]
деп, <ф>, <в>, <һ>
дыбыстарын тұйық дыбыстағаннан босаң, жуысыңқы айту сөздің
естілімін жағымды етеді деп ойлаймыз. Осыған орай, <ц>, <ч>,
<щ> дыбыстарын босаң айту сөз мағынасына әсер етпейтіндіктен
s, c
әріптерімен таңбалау орынды көрінеді:
sіrk,
sement, sellofan,
sentnter, sіfr, carlston, cempіon.
Достарыңызбен бөлісу: 
