Қаратан(Әли) (Шыдамсызданып). Ал, сен... сен кімнің шанасына отырдың ?
Айгүл(Мадина) –Сенің мына сенің шананда отыр екенмін, алдымыздағы үлкен ордан секіргенде мен аунап тусіп қаламын сен қайырылмай алға кете бересін.....
Ақтан(Батырхан)-Мен сендерге өлен оқып берейін бе?
Қаратан(Әли) Өй, сенің ақындығын да бар ма еді? Кәне, кисандат аузынды.
Ақтан өлен оқиды
Деп журсің ғой сұлумын мол сыбағам
Мен бір деген алтын адам, асыл адам.
Мейлі, сен ай болсын ақ мандайын.
Көз жанарың кун болсын жарқыраған
Қолан шашын тун болсын маужыраған
Қызыл ернің гул болсын қалтыраған
Қабақ шытсаң, ол, мейлі, мұз боп қатсын.
Жадырасын бұлақ боп сарқыраған
Жанарыңнан атылған оққа ұшып,
Жатсын талай жігіттер қансыраған
Адалдық пен адамдық болмаған соң
Сұлулықтын бес тиын нарқы маған.
Қаласам сендегі бар сұлулықты,
Жалғыз шумақ өлеңмен тартып алам.....
Қаратан(Әли) -Ал, мен оқиын ендешe
Акындар жанын текке қинайды
Махаббат өлеңге сыймайды.
Жарык бірте-бірте сөне береді. Осы көрініс жоғалады да, сахнадан колын кусыра ағаш басына мелшие қарап тұрган әуелі Ақтанды көреміз.
Ақтаннын өзі (кубірлеп) -Кім жолығып еді сол қарғысқа… Кім? Кім?
Құлақ тұндырар ащы дауыс естіледі. Сосын алыстан, тым шалғайдан Айгүлдін аппак сүт бейнесі көріністенеді де, бір- тінде тунекке сініп, тайыптанады. Тек, «Акта-а-ан!», шакырган ун гана талайға дейін жангырыгып туралы. Осы санте Актаннын екі жағынан екі ойы шыга келед шматамен шайқасып алад
Ақтан 1(Елзат)-Иә, кім! Кім еді антты бүзған?
Ақтан 2(Ерхан)-Қаратан
Ақтан 1(Елзат).Оган көзін жете ме?
Ақтан 2(Ерхан) (басы салбырай күмілжіп)- Естігенмін сезгенмін............
Ақтан 1(Елзат) (жекіп). Бірақ өз көзіңмен көре алдын ба жарқыным! Өйткені біз көп дүниені көрмей, тек сезіп, секіріп өтер едік. Өйткені біздікі көз емес, жаранын орны секілді еді. Өйткені біздікі без емес, шын жанар болса, Айгүлдің адал махаббатын ұғар едік. Айгүл жүрегіне көпір сала алмадык, сондықтан да құлап өлді мына көпірден.Айгүлдін керемет деп жургені кері кеткен болды. Махаббатымыздың ақ маралын атып тастадық та, біреудін жесіріне уйлендік… Қане, өз кіндігімізден бала калғаны, кане? Erep антты Қаратан бұзса, қарғыска сол жолығар еді. Бүгінде ұл өcipiп, қыз өсіріп, немере сүйіп, асығы алшысынан түсіп отыр. Біз болсақ, міне… не қуа алмай, не қаша алмай қара басып қалғанымыз.
Ақтан 2(Ерхан) -Менің бейшаралығым сол- ақ пен қаранын жаксы мен жаманның парқына бара алмағаным-ау. Екі жерде екі төрт деп жүріппін. Сөйтсем.. екі жерде екім үш екен. Бәлкім, бес екен. Қаратан менен гөрі есеп сабағына жүйрік осы пәндә жақсы оқып еді мектепте. Айгүлдің өліміне, шынында мен кінәлі шығармын….
Достарыңызбен бөлісу: |