Рауза. Тарт тіліңді, бір пәлеге ұрынарсың!
Ернар. Қорықпаңдар, пәледен машайық қашқан, арақ кез-келген пәледен дезинфекциялап жібереді. Арақ тұрған жер – айнадай таза. Арақ ішкен адамның дүниесі түгел.
Жамал. Бопты онда, бара ғой. Бізді кәпір қыла алмайсың, ол – біз үшін өткен шақ. Енді мұсылман болып өтеміз.
Рауза. – Қазақ болып өлеміз.
Ернар. Өле беріңдер. Мына жерден кетіңдер, үйлеріңе барып өліңдер. Бұл жерде біз жүреміз. Жер – құдайдан да, діннен де, биліктен де азат адамдардың мекені. Арақ іше ме, шылым тарта ма, ойнап-күле ме, әркімнің өз еркі. Сен екеуің – соның бәрін шектеушісіңдер. Сендер қу сөзді қанша қуырыңдар, бәрібір, өмір өз ағымымен жүреді.
Жамал. Ойбай, мынау, әшейін бір ішкіш пе десем, философ қой.
