Жидебай (жымиып). Сіз де бөтен емессіз, аға.
Сақ. Оның рас. Мен де күнтумін. Мен де жасымда ән ұстағанмын, бәрі қалды. Маған ендігісі – Сауытбектің әсем әнін, сенің шешен сөзіңді естіп, «Әл, бәрекелде»-деп отыру.
Сауытбек. Жидеке, «Тірімісің?»-дейсіз ғой, сырттай – тірі, іштей - өлімін. Ақбөпені малы көптер алып кетіп барады, ажыратып алуға шамам жетпей, жер болып тұрмын.
Сақ. Олар – Ноғайбай болыстың адамдары, күйеу жігіт – баласы. Оларға ешкімнің шамасы жетпейді.
Жидебай (Сауытбекке). Ноғайбайдың қолынан қағатын адам жоқ бұл жалғанда.
