Мәдениет және өнер” институты “Көркем-қолданбалы өнер және кәсіби білім” кафедрасы 050120 «Кәсіптік оқыту»


Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г



бет3/8
Дата22.08.2017
өлшемі1,64 Mb.
#24293
1   2   3   4   5   6   7   8

Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г,

  • И. А. Совастицкий, Э. Е. Амирова. «Материаловедение швейного производства»,


  • О. В. Суворова «Материаловедение швейного производства». Ростов – на – Дону: Феникс, 2001

  • А. П. Жихарев, Г. П. Румянцева, Е. А. Кирсанова «Материаловедение швейного производства». Москва: Академия, 2005г.

  • Б. А. Бузов, Н. Д. Алыменкова «Материаловедение в производстве изделий легкой промышленности». 2-ое издание, Москва: Академия, 2004 А. П. Жихарев «Материаловедение в производстве изделий легкой промышленности». Москва: Академия, 2004.

  • Лабораторный практикум по технологии нетканных материалов. Учебное пособие для студентов вузов. Под. ред. Г.Л.Барабанова-М.,Легпромиздат, 1988

  • Лабораторный практикум по материаловедению швейного производства. Учебное пособие для вузов.(Б.А.Бузов, Н.Д.Алышенкова, Д.Г.Петропаловский и др. 4-е изд. Переработка и доп.-М; Легпромиздат, 1991.

  • Бузов А. Б., Модестова Т. А., Алымеикова И. Д. Материаловедение швейного производства. М.: Легпромбытиздат, 1986г.

  • Избасканова М. К. Теория ткацких переплетений. Учебное пособие. Алматы, 1993г.

  • Кукин Г. И. Соловьев А. И. Текстильное материаловедение. Волокна и нити. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

  • Мальцева Е. П. Материаловедение текстильных и кожевенно-меховых материалов. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

  • Орленко Л. И. Терминологический словарь одежды. – М.: Легпромбытиздат, 1988г.

  • Садыкова Ф. Х., Садыкова Д. М., Кудряшова И. И. Текстильное материаловедение и основы текстильных производств. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

  • Стельмашенко В. И. Потребительские свойства текстильных материалов. – М.: Экономика, 1982г.

  • Стельмашенко В. И. Строение и качество тканей. – М.: Легкая и пищевая промышленность, 1984г.

  • Стельмашенко В. И., Розаренова Т. В. Материаловедение швейного производства. – М.: Легпромбытиздат, 1987г.

  • Стельмашенко В. И., Розаренова Т. В. Материалы для изготовления и ремонта одежды. – М.: Высшая школа, 1997г.

  • Суворова О. В. Материаловедение швейного производства. Издательство «Феникс», 2001г.

  • Савостицкий И. А., Амирова Э. К. Материаловедение швейного производства, ACADEMA Москва, 2001г.

    Эксплуатационные свойства материалов для одежды и методы оценки их качества: Справочник\ К. Г. Гущина и др. – М.: Легкая и пищевая промышленность, 1984г.

    3. Пән бойынша тапсырмаларды орындау және тапсыру кестесі.



    р

    Жұмыс

    түрі

    Тапсырманың мақсаты мен мазмұны

    Ұсынылатын

    әдебиет

    Орындалу мерзімі және тапсыру уақыты

    Балл

    Бақылаутүрі

    1

    ӨЖ

    СӨЖ орындау



    Студенттердің теориялық дайындығын тексеру

    Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. «Композиция костюма»


    Апта

    2

    Ауызша тексеру немесе конспект тексеру

    2

    Бақылау жұмыс

    Өткен тақырып бойынша теориялық дайындығын тексеру

    Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. «Композиция костюма»


    Апта

    2

    Ауызша тексеру немесе конспект тексеру

    3

    Глоссарий

    Студенттердің өзіндік тапсырмаларын орындау, терминдерді оқу.

    Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. «Композиция костюма»


    Апта 6,14

    4

    Жазбаша жұмыс

    4

    Микроэкзамен

    Студенттердің білімін жүйелі түрде тексеру




    Апта 7,15

    5

    Тест тапсырмалары



    4. Пәннің оқу - әдістемелік қамтылу картасы.



    Әдебиет атауы

    Барлығы

    Ескерту

    кітапханада

    кафедрада

    Студенттердің қамтылу пайызы (%)

    Электронды түрі




    1

    2

    3

    4

    5

    6

    7

    1

    Бузов А. Б., Модестова Т. А., Алымеикова И.Д. Материаловедение швейного производства. – М.:Легпромбытиздат, 1986г.

    5

    =

    23

    -




    2

    Избасканова М. К. Теория ткацких переплетений. Учебное пособие. Алматы, 1993г.

    15

    -

    68

    -




    3

    Кукин Г. И. Соловьев А. И. Текстильное материаловедение. Волокна и нити. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

    5

    -

    23

    -




    4

    Мальцева Е. П. Материаловедение текстильных и кожевенно-меховых материалов. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

    10

    -

    47

    -




    5

    Орленко Л. И. Терминологический словарь одежды. – М.: Легпромбытиздат, 1988г.

    5

    -

    23

    -




    6

    Садыкова Ф. Х., Садыкова Д. М., Кудряшова И. И. Текстильное материаловедение и основы текстильных производств. – М.: Легпромбытиздат, 1989г.

    10

    -

    47

    -




    7

    Стельмашенко В. И. Потребительские свойства текстильных материалов. – М.: Экономика, 1982г.

    5

    -

    23

    -




    8

    Стельмашенко В. И. Строение и качество тканей. – М.: Легкая и пищевая промышленность, 1984г.

    5

    -

    23

    -




    9

    Стельмашенко В. И., Розаренова Т. В. Материаловедение швейного производства. – М.: Легпромбытиздат, 1987г.

    5

    -

    23

    -




    10

    Стельмашенко В. И., Розаренова Т. В. Материалы для изготовления и ремонта одежды. – М.: Высшая школа, 1997г.

    10

    -

    47

    -




    11

    Суворова О. В. Материаловедение швейного производства. Издательство «Феникс», 2001г.

    15

    15

    68

    -




    12

    Савостицкий И. А., Амирова Э. К. Материаловедение швейного производства, ACADEMA Москва, 2001г.

    15

    15

    68

    -




    13

    Эксплуатационные свойства материалов для одежды и методы оценки их качества: Справочник\ К. Г. Гущина и др. – М.: Легкая и пищевая промышленность, 1984г.

    5

    15

    23

    -






    5. Лекциялық кешен:

    1 апта

    1 кредит саны.

    1 дәріс



    тақырып: Киім композициясының теориялық негіздері

    Дәрістің мазмұны:

    1. Дизайн шығармашылық әрекет ретінде.



    1. Киім дизайны.

    Мақсаты: Костюм композициясының жалпы негізін анықтау және даму тарихы.

    1. Дизайн шығармашылық әрекет ретінде.

    Дизайн сөзі қайта өрлеу дәуірінде суреттер мен ойларды, жобаларды білдіреді. Дизайн жобалау әркет ретінде адамның және қоғамның әртүрлі қажеттіліктерін қанағаттандырады. Дизайн ерекше шығармашылық ретінде 19-20 ғ.ғ. өндірістік өнеркәсіп саласына енді. Дизайн жобалау әрекеті болып табылады және мәдениеттің жаңа түрі жобалау мәдениетімен тығыз байланысты. Жобалау мәдениеті ғылыми-техникалық және гуманитарлы мәдениеттің біріккен түрі болып табылады. Ғылыми-техникалық прогресс шарттарында өмір сүру салтының өзгеруінің үздіксізденуіне бағытталған және жаңа өнім шығары әрекетінің барлық аспекттерін қамтиды.

    Дизайн мәнін түсіну үшін «заттық орта» сөзіне мағына беру керек. Заттық орта – адамды қоршап жатқан өнімдер мен олардың комплексінің бірігуі.

    Ол адамның материалдық және рухани қажеттіліктерін қанағаттандырумен өмірлік әрекет үрдісінің қызметтік ұйымдастырылуында қолданылады.


    1. Киім дизайны.

    Киім – қоршаған ортаның қолайсыз жағдайларынан (суық, жауын-шашын, жел, жәндіктердің шағуы, жабайы жануарлардың тістеуі мен тырнауы, қылыш немесе садақ соққысы, оқ және улы заттар) қорғайтын адам денесін қаптап тұратын материал.

    Киім дизайны – адамның материалды және рухани қажеттіліктерін қанағаттандырады. Киімді киюге байланысты түрлерге бөлінеді:

      • драпталған (тігілмеген және пішілмеген) бұл денені орайтын кескін;

      • үстінен бұл бастан бастап киілетін киім түрі (тігілген және пішілген) болуы мүмкін;

      • ашық алдыңғы бөлігі ашылады, сырмамаен өңделеді;

      • европалық бұл адамның денесі бойынша тігілген киім түрі.

    Костюм – адамның әлеуметтік, ұлттық, аймақтық белгілерін және жынысын, жасын, мамандығын көрсететін заттар мен элементтер жүйесін анықтайды. Костюм мынадай қызметтерді атқарады:

      • Жас туралы мәлімет береді. Қазіргі европалық костюмдер адамның жасын жасыруға немесе анықтауға мүмкіндік береді.

      • Адамның әлеуметтік-жыныстығы туралы мәлімет береді. Кез келген ұлттық костюмде адамның жанұялық жағдайын анықтауға көмектеседі.

      • Адамның кәсібі туралы мәлімет береді. Әсіресе, ол ортағасырлық костюмдерде айқын көрінеді. Белгілі бірі маман иесі дәрігерлер, адвокаттар, университет оқытушылары киімнің түсі мен тігісі бойынша ерекшеленіп жүреді.

      • Аймақтық климаттық ерекшелігін, өмір сүру салтын, белгілі бір аймақта өмір сүретін халықтың ұлттық дәстүрін көрсетеді.

      • Адамның религиялық түрін көрсетеді.

    2 дәріс



    тақырып: Дизайнның стилі және оның стильденуі.

    Дәрістің мазмұны:

    1. Дизайн стилі.

    2. Стиль түрлері.

    1. Стиль көркемдік ойлаудың жалпы категориясы.

    Стиль – көркемдік ойлаудың жалпы категориясы, ол ойлау дамуының белгілі бір кезеңдерін сипаттайды. Стиль обьектінің формальды-эстетикалық белгілерін сипаттайды. Онда әр дәуірдің дүниетанымы бейнеленетін көзқарастар мен идеялар жүйе көрнісі болып табылады. Әр дәуірдің көркемдік стилі болады олар өнердің барлық түрінде кездеседі – архитектурада, скульптурада, живописьте, әдебиетте, музыкада.Әр стильдің өзінің даму жолында стадиялары бар:

    1. жаңадан пайда болған;

    2. тұрақтаған кезі;

    3. өткен кезі.

    2. Стиль түрлері.

    Өнер тарихын кезеңдерге бөледі: “үлкен дәуір стилі”, роман стилі, Готика, Ренессанс, Маньеризм, Барокко, Классицизм, Рококо, Неоклассицизм, Ампир, Романтизм, Историзм, Модерн. Әр дәуірдің стилін жалпы пішіндерімен салыстырған мысалы, Готика бас киімі мен аяқ киімдерін ұшталған Готика соборымен салыстырған.

    20 ғасырда үлкен стильдердің орнына “абстракционизм”, “функционализм”, “сюпрамизм”, “поп-арт” тұжырымдамалар мен әдіс тәсілдер келді. 20 ғ. әр онжылдық сайын микростильдер болды. 1910 жылы – “шығыстық стиль” және “нео-грек”, 1920 жылдары “ар-деко”, 1930 жылдары “неоклассицизм”, 1940 жылдары “кантри”, “вестерн”, 1950 жылдары “нью лук”, “Шанель”, 1960 жылдары “ғарыштық”, 1970 жылдары “романтикалық”, “ретро”, “фольклорлық”, “спорттық”, “этикалық”,”джинсовка”, 1980 жылдары “экологиялық”, “жаңа пират”, “неоклассик”, “нео-барокко”, “секси”,”этникалық”, 1990 жылдары “гранж”, “гламур” стильдер дүниеге келді.

    Тексеру сұрақтары:


    1. Стиль деген ұғым

    2. Қандай стильдер болады

    1. Стиль стадиялары:

    2. Микростильдер қай ғасырда пайда болды

    3. «Нео грек» стиль қай жылы пайда болды

    4. «Неоклассицизм» қай жылы пайда болды

    5. «Кантри», «Вестерн» қай жылы пайда болды

    Әдебиет: Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г, 13-20 бет.
    3 кредит саны.

    3 дәріс



    тақырып: Сән.

    Дәрістің мазмұны:

    1. Сән үлгісі туралы түсінік, құрлымымен анықтамасы.



    1. Сән үлгісінің даму тарихы.

    Мақсаты: Сән үлгісі басты заңнамалары туралы білімі, даму жолдары мен өзгерістерін анықтау.

    1. Сән үлгісі туралы түсінік, құрлымымен анықтамасы.

    Сән үлгісінің басты қызметінің құрамы – мәдени үлгілерінің туындыларын жарыққа шығару болып табылады, ол туындылардың сән үлгісіне айналуын, жүзеге асырушы тұлғаның ең алдымен табиғат туралы талғамды түсінігі болуы шарт.

    Сән үлгісінің басты заңнамалары , сән үлгісінің психологиялық, әлеуметтік, экономикалық тұрғыдан дамуымен таныс болу. Сән үлгісі бізді қоршаған ортада киім үлгісінің ғана аса маңызды факторы ретінде ғана емес, әлеуметтік ортаның қарым-қатынасына ықпалын тигізер реттеуші құбылыс тұрғысынан да танымал.



    1. Сән үлгісінің даму тарихы.

    Сән үлгісін, адам баласының мәдени белгісінің аса маңызды бастауы ретінде 18 ғасырда зерттеп бастаған. Оны эстетикалық құбылыс ретінде қарастырған. Сән үлгісін зерттеушілер 19-20 ғасырда үлгіні ең алдымен психологиялық, әлеуметтік, себептерін туындау салдары мен дамуын анықтап отырған. Сән үлгісін зерттеушілер 19-20 ғасырда үлгіні ең алдымен психологиялық, әлеуметтік феномен ретінде қарастырып отырған. Сән үлгісінің функциялары: инновациялық, регулятивтік, психологиялық, әлеуметтік, коммуникативтік, экономикалық, эстетикалық.

    Сән үлгісі әлеуметтік ортада 19 ғ. Буржуаздық қоғам түпкүлікті орнаған шақта қалыптасты. Ал, 16 ғ. Алғашқы сән үлгісі ретінде бүкіл европалық үлгідегі итальяндық костюмдердің қолданыс табуын тауын айта аламыз, кейіннен бүкіл Европаға испан испан сән үлгілері кеңінен таралды.

    Мода”сөзі өлшем, ереже, іс-әрекет.

    Тексеру сұрақтары:


    1. Сән үлгісі

    2. Сән үлгісін қай ғасырда зерттеп бастаған

    3. Мода мағынасы

    4. Сән үлгісінің жаңашылдығы

    5. Эвристика деген ұғым нені білдіреді.

    Әдебиет: Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г, 42-54 бет.
    2 апта

    5 кредит саны

    4 дәріс



    тақырып: Костюм композициясының басты заңдылықтары.

    Дәрістің мазмұны:

    1. Композиция түсінігі.

    2. Композициялық пішінді қалыптастыру.

    Мақсаты:

    1. Композиция түсінігі.

    18-19 ғасырдан бастап композицияны теориялық негізі ретінде көңіл бөліне бастады. 20 ғасырда көркемшығармашылықта композицияның барлық заңдылықтары қолдана бастады. Композиция деген сөз (лат. тілінен – құрастыру, біріктіру) – көркем шығармашылықты құру, оның мазмұнын, мінез-құлқын, бағытын белгілейді. Компонент - қосалқы бөлімі болып табылады.

    Композиция түсінігіне мыналар: композициялық пішін (пішін, геометриялық түр, құрлымы, салмағы, силуэті);

    Композиция заңдылықтары (өлшемдік, бағыныштық, композициялық ортп) құрлым бірлігі;

    Композиция құралы (пропорция, ритм);

    Композицияның гармониялық тәсілі (контраст, ньюанс, тождество, масштаб, симметрия, ассиметрия, статика, динамика).



    2. Композициялық пішінді қалыптастыру.

    Пішін – материалдық обьектінің кеңістіктегі көлемін білдіреді. Пішін физикалық қасиеттерімен де ерекшеленеді, заттың көркемдік мәнерлігін қарастырады:

      • Биіктігі, пішін өлшемдерінің үйлеуі, тепе-теңдігі;

      • Геометриялық түр, жазықты, сызықты, көлемді пішін өлшемдердің түрлі бағытқа сәйкестігі;

      • Массивті, пішін толық жауып тұратын өлшемі;

      • Фактура (өң сипаты), пішін сыртының қасиетін белгілейді;

      • Түс, эмоцианалды пішін мәнерлігі, бұйым сипатын белсенді анықтайды.

    Сонымен, заттың пішінін қалыптастыру үшін, оның қасиетін зерттеу қажет.

    Тексеру сұрақтары:

    1. Пішін деген не



    1. Геометриялық түр

    2. Құрастыру

    3. Салмақ (масса)

    4. Силуэт деген нені білдіреді

    5. Пропорция

    6. Гармония

    7. Контраст

    8. Ньюанс

    Әдебиет: Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г, 72-74 бет.
    6 кредит саны

    5 дәріс



    тақырып: Композиция құрлымы.

    Дәрістің мазмұны:

    1. Пропорция.

    2. Киімдегі ритм.

    Мақсаты: костюм композициясының біріктіретін идеясы, байланысы, үйлесімділігін құрайтын құрлымын анықтау.

    1. Пропорция

    Өнерде пропорция – пішін элементтерінің өлшемдік сәйкестігі. Дұрыс бесбұрышты құру арқылы термин «золотое сечение» пайда болды. Ежелден адамзат әдемілік формуласын іздеп зерттеген. Ежелгі Грек филисофтары, математиктері, суретшілері ең үйлесімді пропорция табуға теориялық зерттеулер жүргізген.



    Гармония – байланыс, сәйкестік түрлі компоненттердің бір органикалыққа бірігуі. Пропорцияны 2 топқа бөледі: жәй (рационалды сандардан құралған) және қиын (иррационалды сандардан құралған). Рационалды сандар: 3:4:5

    Иррационалды сандар: АВ:ВС-АЕ:АВ-Ф, Ф – бірінші грек әріпі, скульптор Фидияға арналған, ол «золотое сечение» пропорцияны қолданған.



    Термин «золотое сечение» бесбұрыш құрастыру арқылы пайда болды, ол тік сызықты екі бірдей емес бөлікке бөлу, сонда тұтас үлкен бөлікке жатады, үлкен бөлік кіші бөлікке. Оны былайшы түсіндірунге болады:2/3, 3/5, 5/8, 8/13.
    2. Киімдегі ритм.

    Ритм – элементтердің жүйелі бірінен соң бірі қайталануы. Ол барлық ғасырда , барлық өнерде болды. Ежелгі Шығыс елінде композиция ритмнің қатаңдығы, біртектіліг сақталған. Ежелгі Ассириялықтар бахрома ритмі, ою-өрнек ритмі, металл пластиналарының ілінуі болған. Парсылардың киімдерінде ою-өрнекті, жолақ мата ритмі қолданған. Ежелгі Гректер симметрия ритмін жақсы меңгерген, грек вазаларын көрекемдеп жазу, живописьте, скульптурада.Гректер киімі түрлі қатпарлы, драпты ритмнен болған. Ортағасырлық өнерде өсімдік тектес ою-өрнекті ритм орын алған. Қазіргі киім үлгілерінде безендіру ритмі, мата сурет ритмі, трикотаж ритмі, драпты және плисси, қатпарларда көп қолданады. Ритмнің 2 түрі бар: статикалық ритм, динамикалық ритм.

    Статикалық ритм – бірдей пішіннің бірдеій интервал ара қашықтықта қайталануы.

    Динамикалық ритм – элементтердің математикалық заңды өзгеріс арқылы құрайды. Ритм әртүрлі болуы мүмкін: сәулелік, бұралған, қарама-қарсы бағытта. Костюмдегі ритм: қатпарлар, фалда, желбіршек, бүрмелер; жолақ маталар, торкөз маталар, ою-өрнекті; жиекпенбезендіру, буфалар, кестелеу,стекляруспен өңдеу.

    Тексеру сұрақтары:

    1. Ритм деген нені білдіреді

    2. Статикалық және динамикалық ритм

    3. Композицияға анықтама

    4. Пропорция деген ұғым

    5. «Золотое сечение» терминін анықтама

    6. Гармония нен ібілдіреді.

    Әдебиет: Г.М. Гусейнов, В.В. Ермилова, Д.Ю. Ермилова. – «Композиция костюма» Москва 2003 г, 76-81 бет.

    Достарыңызбен бөлісу:
  • 1   2   3   4   5   6   7   8




    ©engime.org 2024
    әкімшілігінің қараңыз

        Басты бет