Мен егер мұғалім болсам…
Ұстаз еңбегі баға жетпес. Өйткені, балалармен жұмыс, оларды тәрбиелеу – бүкіл мемлекеттің болашағы. Мұғалім күн сайын шәкірттерінің басына өмірде қажет болатын жаңа және қызықты ақпараттарды салады.
Біз тағдырдың бізді қалай шешетінін, болашақта кім болатынымызды, қайда өмір сүруіміз керек екенін білмейміз және мектепте алған біліміміз әрқашан және барлық жерде бізбен бірге болады. Әрине, біз өмір бойы ұстаздарымызға берген жылдар мен білімдер үшін алғыс айтамыз.
Мұғалім болу керек болса, ең қызықты сабақтарды беруге тырысатын шығармын. Мен оқушыларыма ауыр әрі қажет емес ақпаратты жүктемеймін, бірақ өмірде қажет болуы мүмкін маңызды ақпаратты жеткізер едім. Оқушылардың мені құрметтеп, менің білімім мен мінез-құлқыма еліктегенін қалаймын. Мен оларға барлық жағынан үлгі болуға дайынмын.
Мұғалім ретінде мен барлық оқушыларға құрметпен, түсіністікпен, тең дәрежеде қарайтын едім. Өйткені, олардың әрқайсысы жеке, ал адамға дұрыс көзқарас - бұл жүз пайыз табысты ынтымақтастық. Балалармен сенім мен достық қарым-қатынас орнату және сонымен бірге олардың көз алдында құрметке жету кейде өте қиын, бірақ мен оған жету үшін бар күшімді салар едім.
Кез келген ұстаз үшін ең үлкен сыйлық – сабаққа дайындалған шәкірті деп білемін. Менің ойымша, мен өз сыныбымды үй тапсырмасын орындауға ынталандыра алатын сияқтымын және бұл жерде ең бастысы - баланың белгілі бір пәнге және тақырыпқа деген қызығушылығына жету.
Мен балалардың сабағыма келгісі келетінін, оны өткізіп жіберуге тырыспағанын қалаймын. Ол үшін көп күш жұмсау керек, содан кейін әрбір студент өзі үшін пайдалы өткізген уақытына риза болады. Мен бұл алғыстың шын жүректен шығып, әрқашан баланың аузынан ағып тұрғанын қалаймын, бұл мені ұстаз ретінде жаңа жетістіктерге және осындай қиын жұмысқа адалдықпен қарауға итермелейді.
Оқушы бойына тіл алғыш, білімге бай бала ғана емес, айналадағы адамдарға, табиғатқа мейірімді, ілтипатты тұлға тәрбиелегім келеді. Бұл тәсіл мемлекетке қоғамның лайықты мүшесі және «бас әріппен» адам береді.
Егер мен мұғалім болсам, үй тапсырмасын осыншама көп бермес едім. Өйткені олардың кесірінен балалардың білімге деген құштарлығы жойылып, сәтсіздікке ұшырайды. Сабақта барлық материалды түсіндіріп, келесі сабаққа бекітетін едім. Бұл оқушыларды, ата-аналарды және мұғалімдерді қуантады. Сабақта білім сапасы артып, балалардың оқуға деген құштарлығы жоғалмайды.
Қызықты жобалар мен жұмыстар беретін едім. Мысалы, мен барлық оқушыларды жұпқа бөліп, ғарыш туралы қызықты мәліметтер табуды сұрайтын едім. Немесе сынық материалдардан кез келген ғаламшардың макетін жасау керек дер едім. Ал оқушылар көңілді, ал ақпарат жақсырақ сіңеді.
Мен мұғалім болсам, анда-санда балаларға психологиялық тест тапсыратын едім. Мысалы, логика мен зейінділік сынағы немесе IQ тесті. Әрине, мен өз пәнім бойынша тесттерді де қосар едім. Осылайша, жігіттер нысанды жақсы көріп қана қоймай, өздері де оған қол соза бастайды. Мен өзімді жақсы сезінемін, олар көңілді.
Шәкірттерімнің атын атамай, айқайламас едім. Бұл тек ұсқынсыз ғана емес, сонымен қатар кәсіби емес. Осылайша, сіз тек студенттерді қорқыта аласыз, оларды пәнді жек көре аласыз. Өйткені, негізінен бәрі мұғалімге, оның қалай сабақ беретініне байланысты. Және тақырыптың өзінен емес.
Егер мен мұғалім болсам, студенттерге жалықтыратын лекциялар мен үнемі тәжірибе жасап қана қоймайтын едім. Мен бәрін ойындармен сұйылтатын едім. Мысалы, алгебра сабағында теңдеу жарысын ұйымдастыруға болады. Әр жолға бірнеше мысал келтіріп, олардың қайсысы тезірек шешетінін көріңіз. Бұл қызықты, бірақ сонымен бірге пайдалы. Өйткені, ойын – ұшқын, ол – толқу. Ол үйренуге көмектеседі.
Ал, ең алдымен, әр оқушымен дос болуға тырысар едім. Өйткені, жоғарыда айтылғандай, бәрі пәнге емес, мұғалімге байланысты. Сізге үйреткен адамды құрметтеу және сүю маңызды. Демек, ұстаз жеңе білуі, сенім ұялатуы керек. Ал ашуланып студенттің қағазын жыртып, ең бірінші екіжүзділік үшін ұрыспау
Достарыңызбен бөлісу: |