ТУҒАН ЕЛІМ – ТІРЕГІМ
Туған жерім – жүрегімнің мекені,
Мекенімнен жылжымаймын екі елі.
Атажұрттың аясында жыр толғап,
Өмір сүрсем, осы маған жетеді.
Өлең құсы басқа тегіне қонбаған,
Жүрегім бар болатұғын жолға алаң.
Сондықтан да күнді бекер өткізбей,
Еңбектенем, қағаз-қалам қолға алам.
Десек адам бұл өмірдің мейманы,
Жолдас болмас қарын сипап, тойғаны.
Тойлау оңай, оңайлықпен келмейтін,
Өлең кәне, өлең сыйлар ой кәне?!
Осыны ойлап күні-түні алаңмын,
Жыр тумаса ақын үшін қараң күн.
Өзім кіші болғаныммен, елім деп,
Толғанғанда жүрегі үлкен адаммын!...
(Қазиев Ж.//Алматы ақшамы, 09. 2012)
*** *** ***
Кірісіпті жұмысқа дана батыр,
Ізгілік пен махаббат ауада тұр.
Көк көлден көтерілген бір топ аққу,
Көк аспанды арқалап бара жатыр.
Ауа мөлдір қоршаған аспан тұнық,
Құстар әнін бастады басқа ән тынып.
Сағым жатыр алыста сағыныштай,
Ағып жатыр ақ бұлақ бастан тұнып.
Бел жасылдап жатыр –ау бетегесін,
Кең далаға көзіңмен от енесің.
Көктем таңы дейтұғын жалғыз сөзбен,
Көңілді биікке көтересің.
Көктем таңы – көңілдің көк өлкесі,
Көтерілді қияға ән еркесі.
Көлін аңсап азанда ұшқан құстың
Көрінбейді жай көзге көлеңкесі.
(Молдағалиев Т. Жиырма бесінші көктем: Өлеңдер мен поэма.-Алматы: Жазушы, 1980. 432 бет. 251 - бет)
1.
Достарыңызбен бөлісу: |
