1.Сөздiң тура және номинативтi мағынасы. Сөздiң заттар мен құбылыстардың және олардың белгiлерiнiң бейнесiмен тiкелей байланысты лексикалық мағынасы тура немесе номинативтi мағынасы деп аталады. М: оқу деген етiстiк кiтап деген сөзбен де (кiтап оқу), газет деген сөзбен де(газет оқу), жақсы деген сөзбен де (жақсы оқу) тiркесiп қарым-қатынасқа түсiп қолданыла бередi.
2.Фразеологиялық байлаулы мағына. Сөздiң тұрақты сөз тiркесiнде көрiнетiн лексикалық мағынасы фразеологиялық байлаулы мағына деп аталады. М: судай жаңа - бұл фразеологиямен байлаулы мағына, мидай дала, тастай қараңғы.
3.Синтаксистiк шартты мағына.Сөздiң сөйлемде белгiлi бiр синтаксистiк қызмет атқаруына байланысты туылған лексикалық мағынасы синтаксистiк шартты мағына деп аталады. М: Ол бiр түлкi, шалқар көл, қыпша бел дегенде белгiлi бiр синтаксистiк қызмет атқарады.
Сөйтiп сөз мағыналарының негiзгi ерекшелiктерiн ескергенде полисемия құбылысы еске түседi.
