Сызықтық томография (классикалық
томография) - рентгенологиялық зерттеу әдісі,
оның кӛмегімен зерттелетін объектінің белгілі
бір тереңдігінде жатқан қабатты суретке
түсіруге болады. Зерттеудің бұл түрі үш
компоненттің екеуінің қозғалысына негізделген
(рентген түтігі, рентген пленкасы, зерттеу
объектісі). Қазіргі сызықтық томографияға ең
жақын жүйені Майер ұсынды, 1914 жылы ол
рентген түтікшесін науқастың денесіне
параллель жылжытуды ұсынды.
Ең кең таралған әдіс - түсіру, зерттелетін объект
қозғалмайтын күйде қалып, рентген түтігі мен
пленкамен бірге кассета қарама-қарсы бағытта
үйлестіріліп қозғалған.
Түтік пен кассетаның синхронды қозғалысы кезінде пленкада тек қажетті қабат анық алынады, ӛйткені
оның жалпы кӛлеңкеге қосқан үлесі ғана пленкаға қатысты стационарлық күйде қалады, қалғанының бәрі
алынған суретті талдауға кедергі келтірмей дерлік жағылады. Қазіргі кезде зерттеудің соңғы әдісінің үлесі
ақпараттың салыстырмалы түрде тӛмен болуына байланысты азаюда.Ресейде, бір жағынан, медициналық
мекемелердің қымбаттылығы мен жеткіліксіз құрамымен, бір жағынан, қазіргі заманғы диагностикалық
жабдықтармен және туберкулезбен аурудың кӛп болуымен, екінші жағынан, бұл әдіс кең таралған және
ӛзекті болып қала береді.