64
Қазақ тілі этимологиясының түбіртанумен
сабақтастығы– дәйекті қағида
Жалпы алғанда, кең ауқымды этимологиялық сөздікті жасау үшін
жеке тілдердің, не тілдік қауымның (бірнеше жеке тілдердің одағының)
нысандарын қамтығаны қажет. Ол жасалатын этимологиялық сөздіктің
түріне, мақсатына, құрылымына байланысты.
Ол сөздіктерде туыс тілдердің біреуіне арналып, басқаларының
материалдары онымен салыстырылып, ортақ ерекшеліктері түгел
қамтылады. Мысалы, осындай сөздіктердің бірінші ең көлемдісіне Ил-
лич-Свитычтың (Иллич-Свитыч В.М. Опыт, сравнения ностратических
языков: (семито-хамитский, картвельский, индоевропейский, уральский):
Введение. Сравнительный словарь. – М., 197 .-вып. 1.), Г.Дерфердің
(Г.Клаусонның An etymological dictionary of pre-thirteenth century. Tur-
kish. Oxford6 1972 )сөздіктерін жатқызуға болады.
Сондықтан этимологиялық сөздік жасау барысында тек бір қа-
лыптасқан дəстүрге жəне принциптер мен критерийлерге сүйену жет-
кіліксіз. Бұл принцип-критерийлерден басқа да пайдалы көптеген зерт-
теулер мен арнайы еңбектердің ғылым дүниеге келгендері де баршы-
лық. Қажетіне қарай оларды да сөздік қажетіне жаратуға болады (Л.З.
Рүстемов. Казахско-русский толковый словарь арабско-иранских заим-
ствованных слов. Алма-Ата: Мектеп, 1989; Ж.К.Түймебаев. Казахско-
монгольские лексические параллели. Материалы к этимологическому
словарю казахского языка. М., 2005; I.Rahder.
Etymologial vocabulary of
chincse, japanese, korean and ainu. Tokio, 1956, vol. I, 1956; vol. II; 1959 –
vol III – 19606 V, IV-V – 1962 т.б.
Дегенмен,этимологиялық сөздік жасау үшін, ең алдымен, оның
ғылыми принциптерін жасап, үлгілерін анықтап алу керек. Онсыз сөз-
дік белгілі бір тəртіпке, үлгіге бағынбай, бей-берекет əңгімеге айналуы
мүмкін. Сондықтан да жасалған сөздіктердің бəрінің де өзінен бұрын
жасалған принциптері мен жеке мақалалардың үлгілерін айқындап
алудың негізін анықтап ұсынылғаны белгілі. Олар бір-бірінің қағидасын
қайталауын да, мүлдем басқа-басқа өзіндік басқа түрде өзіндік тəртібін-
де ұсынуы мүмкін.
Жалпы алғанда, этимология жасаудың төрт түрлі принципі ұсы-
нылып жүргені белгілі. Олардың үшеуін фоно-морфо-семантикалық
жəне экстралингвистикалық принцип, əдетте, біріктіріп атайды. Оларды
65
əрқайсысын жекелеп айтатын болсақ, 1) фонетикалық; 2) морфология-
лық; 3) семантикалық; 4) экстралингвистикалық принциптер. Бұлар-
дың əрқайсысының атқаратын міндеті бар да, бірақ бір-бірімен тығыз
байланысты екені алдағы кіріспе тарауда айтылғандықтан, қысқаша
сипаттап өтеміз.
Достарыңызбен бөлісу: