Тәрбиенің алғашқы негізі отбасында қаланып ,балабақшада әрі қарай жалағасын табады.Кез келген адам Өзі өмір бойы қуып жете алмайтын «бақыт» деген сөзінің өлшемі, өмірінің жалғасы ұрпағымен келетініне мән бермеуі мүмкін .Біреу бақытын байлықтан тапқысы келсе, екіншісі данқ пен мансап пен атақтан, мансап пен қызметтен іздейді . Адамға нағыз бақытты тәрбиелі ұрпағы ғана сыйлай алады.
Эссе
Мен мамандығымды мақтан етемін.Өйткені,біз елдін ертеңгі азаматтарын тәрбиелеудеміз,біз жас ұрпаққа қазыналы да бай ана тілі-қазақ тілін сіңірудеміз.Тіл арқылы бала бойына ұлттық құндылықтарды,дәстүр мен салтты,ұлтымызға тән ізгіліктерді,жалпы адамзатқа ортақ өркениеттік ұстанымдарды жұғысты етудеміз.
Даңқты қаһарман Бауржан Момышұлы: «Анамыздың ақ сүтімен бойымызға дарыған ана тілімізді ұмыту- бүкіл ата-бабамызды,бар тарихымызды ұмыту» деп ескерткен болатын. Біз осынау қауіптің болмауына бай әрі қазыналы қалпында сіңірілуіне күш салудамыз.
Қиындығы мен қызығы ,ауартпалығы мен жауапкершілігі қатар жүретін осы еңбектің жолындағы педогогиқалық ұстаным-үнемі жаңалыққа ұмталып,алдыңғы қатардан көріну және әр тәрбиленушімнің бойынан жылт еткен жақсылықты ,талап пен талантты тауып, бұлақтың көзін ашу, биікке жетелеу, сондай ізденістер арқылы биік мақсаттарды орындау.Тәрбиеші болу –әр балаға екінші ана болуға парапар еңбек .Анадай мейірім мен қамқорлық таныту , аялы сөздермен ілтипат білдіріп ,ізгіліктерге бағыттау біздің күнделікті еңбегімізде өріліп жатыр.
