Қуёш фасли. Ҳикоялар
жүктеу/скачать 1,22 Mb. Pdf көрінісі
|
Quyosh fasli. Hikoyalar (antalogiya)
| www.ziyouz.com кутубхонаси
49 ўзини тутиб туролмади. У кутилмаганда сал нарида ўтлаб юрган отга отилиб бориб шунда, қоча бошлаган мўғуллардан бирининг бўйнига арқон улоқтириб, саҳро бўйлаб судрай кетди. Бошқалар ҳам жунбушга келди. Кувиш, ола-тасир, муштлашиш бошланди. Бир неча фурсат ичида душман қора қонига беланди қолди. Овчилар қалтис хатти-ҳаракатлари учуи ўзларини айбдор сезиб, шошилмай оқсоқолнинг ҳузурига қайтиш-ди. Улар ҳар қандай ёвузлик шафқатсиз жазога лойиқ, деб билишар ва ёвузликнинг пайини қирқишнинг бошқа йўллари бўлиши мумкинлиги ҳақида ўйламасди ҳам. Бу ҳақда бош қотириб кўрган биринчи одам қабила оқсоқоли эди. — Сафар тараддудини кўринглар — деди у хомуш бир кайфиятда. — Энди бу ерда яшай олмаймиз. Олатоғни ошиб, янги саҳро топамиз... Одамлар истамайгина оқсоқолнинг кўрсатмаларини бажаришга киришдилар. Бир четда фолбин кампир худога илтижо қиларди. Шу чоқ от туёқларининг дупури эшитилди — ҳали душманни сиртмоққа солиб саҳрога судраб кетган Нурбек кўринди. У хурсанд эди. — Юзиммизни ерга қаратдинг, — деди оқсоқол бирдан овози қалтираб. — Энди... тўрт томонинг қибла... — Гуноҳим нима, бобожон? Ахир, улардан куйиб кул бўлган онам, ака-укаларим, опа- сингилларимнинг хунини олдим-ку! — Гуноҳинг — қотиллигинг... — оқсоқол - мунг билан ерга қаради. — Ёвузликни ёвузлик билан енгиш мумкин эмас экан!.. У сукутга кетди. Рўпарасида қора кўзларини жовдиратиб Нурбек турарди — Нима гап? — йигитнинг олдига ўтов ортида бекиниб турган қиз югуриб келди. — Бобом сени ҳайдаяптими? — Ҳа... — Каёққа кетмоқчисан? — Бошим оққан томонга-да. — Мен ҳам сен билан... Йигитнинг кўзларидан ўт чақнаб кетди. — Чиндан-а?.. — Чин сўзим!.. Нурбек майда ўрилган сочлари тақимига тушган хуш-қомат қизни бағрига босди. Унинг кўзларида ёш. — Нега йиғлаяпсан? — Ёлғиз иккаламиз... — Ундай дема, — йигит қизнинг гапини бўлди. — Оила қурамиз, ўзимиздан ўзимиз кўпаямиз. Халқ бўламиз! Шундай халқ бўламизки, унда меҳр-оқибат, садоқат, самимийлик мутлоқ қарор топган бўлади. — Айтганинг келсин! — Ният — муқаддас, еру кўк— муқаддас, шундан бизга теккан улуш-муқаддас... Қани, кетдик! — Кетдик!.. Икки отлиқ оқшом қуюқлашаётган дашти-биёбонга тобора сингиб борар, уларнинг ортидан кўтарилаётган паға-паға чанг булутлари осмону фалакни тутгудай эди... |