Он бірінші көрініс
Тантайдың үйі.
Іргеге таяу төселген көрпе үстінде Ақбөпе жатыр сырт киімімен екі көзі жәудіреп. Өңі құп-қу. Жаны күйзеліп ауырып жатқаны білініп тұр.
Төрде Тантай отыр міз бақпай.
Ақбөпе (демігіп). Айналайын ақ Құдай, бармысың, бар болсаң, бір көрсетші көзіме Сауытты!
Тантай. Құдайдан қанша жалбарынып сұра-сұрама, ол сайтаның келе алмайды мұнда.
Ақбөпе. Сонда бұл қамал болғаны ма?
Тантай. Қамал емес, қасиетті ауыл. Сауытбек сияқты әумесерлердің жолауына жол жоқ.
Ақбөпе. Онда мен де саған жоқпын, о дүниелікпін.
Тантай (Ақбөпеге жақындап, төне түсіп). Сен мендіксің.
Ақбөпе (тайсалмай). Мен енді ешкімдікі бола алмаймын, бақиға аттанып барамын. (Кеудесін көтермек болады, Тантай басын сүйей береді. Ақбөпе жиіркеніп, зорға сөйлейді). Аллам-ау, ең болмаса, жөндеп өлгізсең қайтеді?! Сүймеген адамыма ақтық демім үзілерде басымды сүйеткенің қайткенің?! Мейлі, өлген соң бәрібір. Сүю де, жек көру де тек тірі адамға керек. Өмір... (үзіліп кетеді).
Достарыңызбен бөлісу: |
