3. Экология ғылымының зерттеу әдістері. Экологияның дәстүрлі түрде екіге бөлінетінін білеміз: жалпы (биологиялық жүйелердің негізгі ұйымдасу қағидалары мен жұмысын зерттеу) және жеке (тірі ағзалардың белгілі топтарын зерттеу).
Әртүрлі дәрежедегі биологиялық жүйелердің бір-біріне бағынуы және өмір сүруіндегі өзара байланысы экологияның басты міндетін анықтайды, ол экологиялық жүйелердің ұйымдасуын органикалық өзгерісте, популяциялық және биоценотикалық дәрежеде зерттеу болып табылады. Осыны ескере отырып экологияны аутэкология (жеке түрлер экологиясы) және синэкология (қауымдастықтар мен биогеоценоздар экологиясы) деп бөлуге болады.
Осыған сәйкес қазіргі кезде экологияның негізгі әдістері:
— жеке түрлер мен қауымдастық жағдайлары, белгілі экологиялық жүйелердегі олардың рөлі, белгілі ағзалар тобының тіршілігіне, антропогендік әсерге байланысты қауымдастық санының өзгеруі және т. б. туралы белгілі мәлімет алуға болатын далалық бақылау; — белгілі ағзалар қауымдастығына, биоценоз және биогеоценоздардың дамуын зерттеу немесе модельдеу үшін табиғи жағдайда тәжірибелер жасау; — есептеу техникасының көмегімен қауымдастықта және биоценоздарда кездесетін үдерістер мен жағдайларды математикалық модельдеу. Математикалық модельдеу зерттелетін экологиялық үдерістерге сандық баға беруге мүмкіндік жасайды. Математикалық модельдеу жинақталған мәліметтерді пайдалана отырып, экологиялық жүйелердегі үдерістер мен жағдайлардың даму мүмкіндігін болжайды. Математикалық модельдеудің тек тәжірибелік қана мәні бар, белгілі бір жағдайды нақты болжай алмайды. Болашағы бар әдіс — қауымдастық пен биоценоздарда кездесетін үдерістер мен жағдайларды математикалық модельдеу
