2. Дүние жүзі ланшафтыларының географиялық зоналығы және оның дамуы. Жердің өз осінен айналу барысында, күннің радиациясы экваторға көп түсіп, полюстерге азмөлшерде түседі. Сондықтан күннің салыстырмалы радиациялық мөлшері жыл бойына өзгеріп отырады. Нәтижесінде климаттық белдеулер түзіледі. Олар табиғи әркелкілігне байланысты географиялық белдеулер деп аталынады.
Осы белдеулерге байланысты:
Әр белдеуде ауа массаларының әркелкі таралады.
Атмосфера айналымының белдеу, зоналар бойынша ролі.
Жылу балансы.
Су балансы мен режимі.
Геоиорфологиялық процестер.
Геохимиялық процестер.
Топырақтың түзілуі мен түрлері.
Биогеографиялық әртүрлілік.
Ланшафттың құрылымдық ерекшеліктері.
Георафиялық белдеу – жер бетіндегі ең үлкен таксаномиялық бірлік.Белдеулер жылу мен ылғалдың түсу мөлшеріне қарай табиғи зоналарға бөлінеді. Бұл процестер мұхиттан алыстаған сайын континенттігімен ерекшеленеді. Әрбір зона – топырағы, өсімдігі, гидрологиясы, геохимиясы, биогеографиясыжәне көптеген ерекшеліктеріне қарай бөлінеді.