Халық етегілері бойынша әдеби мозаика
Ерте –ертеде, ұшы –қиырсыз қазақ даласында Кербұғы деген керемет домбырашы өмір сүріпті. Ол небір құлақ құрышын қандырар күйлер шығарып, оны өзі домбырада төгілдіре орындайды екен.
Күні бойғы күйбең тірліктен кейін ауыл адамдары домбырашыны ортаға алып, «құлақтан кіріп бойды алар» сиқырлы күйлерін сүйсіне тыңдайды екен. Қос ішектен құйқылжи төгілген күйдің құдіреттілігі сонша – асыр салған балалардың өзі ойынын ұмытып, сілтідей тынып құлақ түреді екен.
Ақсақ Құлан ертегісі.
Базардан барабан сатып ап.
Оралды Қоян да әлгі үйге.
Түлкіні енді ол қатырмақ,
Өстиді кектенсе әркім де.
Түлкінің үйіне жетті ол,
Қағылды гүрілдеп барабан.
Кезекпен ойнады екі қол:
«Бам- барам, бам – барам, бам – барам!»
Отырған меймандар шошынды,
Кенеттен тиылды күлкілер.
Аңшы ма деп қалды осыны,
Не істерін білмеді Түлкі – «ер».
Достарыңызбен бөлісу: |