114
екенсің десеңіз, кез келген қазақ оның аңқаулығын айтып тұрғаныңызды бірден
түсінеді. Ғылымда осы сияқты танымдық мағына арқылы қалыптасқан ұғымдар
логоэпистемалар
деген терминмен аталып жүр. Логоэпистемалар, ең алдымен,
тіл мен мәдениет сабақтастығынан туындайды. Логоэпистемаларға әртүрлі
деңгейлі лингвоелтанымдық құнды тіл бірліктері жатады: сөздер, ұғымдар,
қанатты сөздер, сөз тіркестері, фразеологизмдер, прецеденттік мәтіндер, т.б.
Мұндай тілдік бірліктер нақты бір ұлт тіліне қатыстылығымен, коммуникация
барысында
қайта
құрылмайтын,
бірақ
қайта
жаңғыртыла
алатын
тұрақтылығымен, дидактикалық, символдық, семиотикалық сипаттарымен
ерекшеленеді. Ал оларды көркем шығармада қолдану автордың когнитивтік
базасының, яғни аялық білімінің кеңдігін айғақтайды. Ә. Әлметова
логоэпистемалар туралы өз еңбегінде былай дейді: «Логоэпистема өмірде бір
затқа, құбылысқа меңзей, соны нұсқай еске түсіре айтылады. Ал сол еске
түсіетін зат пен оған арнап айтылатын сөздің не ұғымның арасындағы байланыс
халықтың жадында ұмытылмай, жүздеген жылдар өтсе де, сақталып тұрған
болса, онда логоэпистема да өмір сүреді» [115, 199 б.]. Д. Исабеков
шығармаларында оның аялық білімін танытатын мынадай логоэпистемалар бар:
Төрттен жаңа асса да қолына орақ алған кішкене сіңлісінің, құрт-құмырсқа
құрт-құмырсқа мен бидайдың қылтығын жеп қоймасын деп аузы бір қабат
дәкемен таңылып, «
Достарыңызбен бөлісу: