Әбу һұрайраның аштықтан ішіне тас

291
Пайғамбарымыздың Аллаһ жолында шеккен қиындықтары
тигізбейтін. Расулаллаһтың оларды шақырғанына мен 
іштей ренжіген едім. Өйткені, сүтті ішіп, бір тойып 
қалатын болдым-ау деп ойлағанмын. Ішімнен: «Сүтті 
келген жамағатқа берсем, мен не ішем?! Бірақ, Аллаһ 
пен расулына бағынуым керек», – деп күбірледім. Ба-
рып суффадағыларды шақырып келдім. Олар келіп, 
ішке кіруге рұқсат сұрады. Рұқсат алғаннан кейін оты-
рып, жайғасты. Сосын Аллаһ расулы: «Әба Һирр, оларға 
шыныаяқты толтырып сүт бер», – деді. Мен ыдысты 
қолыма алып, кезекпен сүт бере бастадым. Олар сүттен 
тойғанынша ішіп, ыдысты қайтадан өзіме қайтарып 
беріп отырды. Осылайша соңғы адамға дейін сүтті ара-
латып шықтым. Ең соңында ыдысты Пайғамбарымызға 
бердім. Ыдысты қолына алғанда ішінде біраз сүт қалған 
еді. Басын көтеріп маған қарап күлімсіреп: «Әй, Әба 
Һирр! Сен екеуміз қалдық», – деді. «Иә, мен әлі ішкен 
жоқпын», – дедім. Ол: «Отыр, сен де іш», – деді. Мен 
отырып сүтті іштім. Сосын ол «Тағы да іш» деп бірне-
ше рет қайталады. Ақырында, мен: «Жетеді, сені хақ 
дінмен жіберген Раббыма ант етемін, әбден тойдым», 
– дегеннен кейін шыныаяқты алып, қалған сүтті өзі 
ішті
281
. 
Тағы бірде үш күн бойы нәр татпаған болатынмын. 
Суффаға барамын деп шығып, аштықтан құлап-сүрініп 
әзер жеттім. Көшедегі балалар бұл түрімді көріп: «Әбу 
Һұрайра жынданыпты», – деп мазақ етісіп жатты. Мен 
оларға: «Өздерің жындысыңдар», – дедім де суффаға 
бардым. Қарасам, Пайғамбарымыз 
(с.а.с.)
өзіне сыйға 
тартылған екі ыдыстағы тамақты әкеліп, қонақтарына 
беріп жатыр, ал әлгілер жеп отыр екен. Мені де шақырып 
281
Ибн Кәсир, әл-Бидая 3/101

292
Сахабалар салған сара жол
қалар деген үмітпен мойнымды созып, Аллаһ расулына 
көрінуге тырыстым. Жамағат орындарынан тұрған кез-
де, ыдыстарында тамақтың жұғынынан басқа ештеңе 
қалмапты. Аллаһ расулы соларды жинап, маған «Қане, 
«бисмилләһ» деп же», – деді. Аллаһқа ант етемін, соны 
жеп, қарным тойды»
282
.
Ибн Сирин айтады: «Бір күні Әбу Һұрайраның 
(р.а.)
қасында едік. Үстінде қызыл түсті екі бөлек 
зығыр киімі бар екен. Олардың бірімен мұрнын сүртті 
де: «Апырай, Әбу Һұрайраға қарасаңшы! Мұрнын 
зығырмен сүртеді. Уаллаһи, сол сәттерімді еске ала-
мын, Пайғамбарымыздың мінбері мен Айшаның 
(р.а.)
бөлмесі арасында есімнен танып, етбетіммен жерге 
құлайтынмын. Көргендер келіп мойнымды аяғымен ба-
сып көріп, мені ауру деп ойлайтын. Алайда менің естен 
тануымның себебі аштық болатын», – деді
283
. 
Әбу Һұрайраның осы жағдайы туралы мынадай де-
рек те бар: «Уаллаһи басымнан мынадай жағдай өткен 
еді. Мен Аффанның баласы мен Ғаузанның қызына 
тамақ пен аяқ киім үшін қызметшілік жасадым. Бір жер-
ге баратын кезде мінетін малдарын айдап, үйлерінде 
жоқ кезде, үй жұмыстарын істейтінмін. Ғаузанның 
қызы бір күні маған: «Түйені судың басына жалаңаяқ 
апарып, қайтарда шөктірмей мінетін бол» деді. Кейін-
нен Аллаһ маған осы әйелге үйленуді нәсіп етті. Қазір 
енді мен оған: «Түйені судың басына жалаңаяқ апарып, 
шөктірмей мін», – дейтін болдым
284
.
282
Мүнзири, әт-Тәрғиб 4/108 (5004)
283
Бұхари, Сахих 6/ 2670 (6893)
284
Ибн Сағыд, Табақат 4/53

293
Пайғамбарымыздың Аллаһ жолында шеккен қиындықтары

жүктеу/скачать 1,93 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: