Даналық ойдан дән ізде
Ақын ру хы на
Дейт ін дер бар өз биі гім де құ ла сам,
Со ның бі рі ақын бо лар сұ ра саң.
Өлең жа зып, ой мар жа нын тіз гі леп,
Мәң гі лік ке үл гі бо лар жыр со дан.
Жыр ар қауы бос танбос қа өше ме?
Ақын жа ны тас мү сін боп ке те ме?
Ша быт пе нен сіл кін ген де өлең ге
Бі ле сің бе, ақын жа сы не ше де?
Ес те қал ды кез дес кен күн өзің мен,
Нұр бей нең ді елес те тем сө зің нен.
Бір той ың ды қа за ғы ңа жа са дың,
Жыр ту ын дап от тай ыс тық се зім нен.
Өлеңжыр лар өз тұл ға ңнан өріл ген,
Дү ние ге бір құ ді рет кел тір ген.
Құ ла ге рін ерт теп мін ген Ақан дай,
Ақ қан жұл дыз – Ілияс бол дың, Тө ле ген.
Айт қан сө зің жыр шу мақ қа ай нал ған,
Өт кен өмір кел се, шір кін, қай та дан.
Ұр па ғы ңа бәй те рек сің бұл күн де
Кө рі не сің ашық кө ңіл ай на дан.
Ма хаб бат тың жыр ла ры на сөз бер ген,
Есі мі ңе кө ше бер дік көз көр ген.
Ес те лік пен жа зып шық қан жыр ла рым,
Ақын ру хын бар әлем ге тер бе ген.
Ақын-сазгерС.Маханұлы
Достарыңызбен бөлісу: |