Ақұштап Бақтыгереева Ерлікті көзбен көрген күн

Желтоқсан — 86, ызғарлы күн,

Мүз бен қар жылжығандай құздан бүгін,

Өттің де астаң-кестең ойда жоқта

Артыңа үмытылмас із қалдырдың.
Айтамыз ертегі етіп ол күндерді,

Батыр деп мадақтаймыз жөн білгенді,

Халыққа Жаңа жылдық сәлем жолдап,

Жазушылар үйіне Колбин келді.

Біреулер жалпылдайды сұрап атын.

Бір кезде жазушылар мінбесіне

Барады көтеріліп Жұбан ақын.

«Замандаспыз — деді оған, қатар жүрген.

Желтоқсанның көргенше он алтысын

Бір күн бүрын батсамшы батар күнмен».

• 
  Қорғағанмын жаудан мен Совет елін,
  

«Мен қазақпын!» - деуші едім біле түра,

«Шовинизм» дегеннің бар екенін.
Ұрпағыма халім бар не дер еңці,

Қорладыңдар бұл қазақ деген елді.

Қыздарымды сүйретіп бұрымынан

Ит таласын деп пе едім немеремді?

Менің далам көтерді күллі азабын.

Тың жерімді игерген бауырларың

Тракторге таптатты қыр қазағын.

Берді емес пе билігін, алтын кенін.

Тұңғыш тұрсың алғашқы дәмін татып,

Түсінбейсің замандас, салтын елдің.

Мен айтпасам паш етер сорымды кім,

70 жылдай, қүрбым-ау, келесіңцер

Пайдаланып қазақтың момындығын.

Тіл мен діннен айрылды елім, бабам,

Кеше аланда сабаған — сенің тегің,

Ал таяқты жегендер менің балам.

Шыдамаспын айтпауға жарам жайлы,

Кешір мені, замандас, осы жолы

Жұбан саған пікірлес бола алмайды.

Мұң аралас жас тұнып жанарында.

Ел алданда арқадан жүгі түсіп,

Ақын тұрды тазарып ар алдында.

Бір адамның жанары күлімдемей.

Біз отырдық төбеден жай түскендей

Арқамыздан құмырсқа жүгіргендей.

Әлі есімде-біреулер селт етпеді.

37 қуғынын көрген сорлы

Қол соғудан сескеніп, жер тепкені.

Колбин жүзі сөл қанға боялғандай,

Зал гуілдеп, бір кезде жер солқ етітіп,

Ұйқысынан бар қазақ оянғандай.