өлермен халық екенін көрсет!» деп баланы түрікпен ат бәйгесінде қаракөк тұқым,
аузымен құс тістеген хас жүйрікпен қашырмақ болады. «Жылқы әулие, әулиеге тап-
сырдым!». Көз алдыңызға көкірек кенересін даналық кемсерген, әулие-абыз қа-
рияның зор пішіні келе қалады. Ғазиз, абыройлы өлімнің алдында құлқамыт өмір-
дің түк мәні жоқ. «Өмір мен өлім деген не тәйірі!». Құлдықтан қашу зор үрей, алдын
тосып құмдақ шөл, сусыз шөлейт, алаөкпедей көбік құсқан ағынды дария тұр, бірақ,
ата балаға қанат береді, құлдықтың түбі тексіздік, тамырсыздық деп көрсетеді. Тек-
сіздік үлкен таңба, қала берді жұтылу. Жазушы қазақтық санадағы тексіздікті бүгінгі
Достарыңызбен бөлісу: |
