Азаматтық қоғам саяси үкіметке тәуелсіз жұмыс істейтін және оған ықпал жасауға қабілетті

Азаматтық қоғам – саяси үкіметке тәуелсіз жұмыс істейтін және оған ықпал жасауға қабілетті 

әлеуметтік қатынастар мен институттар жиынтығы; дербес жеке адамдар мен әлеуметтік 

субъектілер қоғамдастығы. Қандай да болмасын қоғамдық мәні бар идеяларды қабылдау 

қашанда сұхбатты, яғни сұхбаттасушы жақтардың түрлі көзқарастарын және маңызды тепе-

теңдігін білдіреді. Ешкім ешкімге өз түсінігін мойындатуды да, ешкім ешкімді дәлме-дәл 

қайталауды да мақсат етпейді. Идеялар белгілі қоғамның, әлеуметтік дамудың талаптарына 

сәйкес келетіндіктен қабыл алынады. Сондай идеялардың қатарына азаматтық қоғам идеясы 

жатады. Азаматтық қоғам туралы әр түрлі көзқарастар, әр түрлі бағдарлар бар. Қазірде азаматтық 

қоғамның жалпыға бірдей ортақ анықтамасы жоқ. Дегенмен әлемдік әлеуметтік-философиялық 

ғылымда бұл феноменді зерттеудің екі түрлі бабы бар. Біріншісі азаматтық қоғамды әлеуметтік 

әмбебап категория ретінде қарастырады. Бұл ұғымға олар мемлекетке, өкімет құрылымдарына 

қарама-қарсы қойылған қоғамдық қарым-қатынастардың бүкіл жиынтығын сыйғызады. Екіншілері 

азаматтық қоғам ұғымының мағынасына шынайы батыстық феноменді жатқызады да, оны 

буржуазиялық (нарықтық- демократиялық) қарым-қатынастардың қалыптасуымен 

байланыстырады. Азаматтық қоғам деп адамның жеке тұлғасының және бейресми, мемлекеттік 

емес қоғамдық ұйымдардың дамуына қолайлы жағдай туғызатын әлеуметтік тәртіп түрін айтады. 

Аталған мемлекеттік емес ұйымдардың іс-әрекеті арқылы ғана жеке адам социумның, әлеуметтің 

даму жолына әсерін тигізе алады. Сондықтан да азаматтық қоғамды коммуникацияның, қарым-

қатынастың өзіндік ерекше формасы деп қарастырса да болғандай, себебі азаматтық қоғам 

арқылы мемлекет пен азамат арасындағы сұхбат жүзеге асады. Азаматтық қоғам үкімет, билік 

құрылымдарынан тысқары жатқан әлеуметтік байланысты танытады. Азаматтық қоғам аса 

дамыған экономикалық, мәдени, саяси, құқықтық қарым-қатынастар болуын талап етеді. Егер біз 

мемлекетті билік институты, бақылау және жазалау көзі ретінде қарастыратын болсақ, онда 

азаматтық қоғамды оған қарама-қарсы құрылым ретінде абсолютті еркіндік — анархия деп түсіну 

дұрыс емес. Шындығында әлеуметтік біртұтастықты қалыптастыратын осы екі бөлік бірін-бірі 

толықтыра отырып өмір сүреді. Мемлекетсіз азаматтық қоғам жоқ. Онсыз ретсіздік, төртіпсіздік, 

хаос, ұйымдаспағандық, ыдырау ғана мүмкін. Және де, керісінше, дамымаған азаматтық қоғамсыз 

демократиялық, құқықтық мемлекет те жоқ, тек зорлық-зомбылық, басыбайлық, тирания ғана 

бар. Азаматтық қоғамның пайда болуын іс-әрекеттің субъектісі ретіндегі азаматтың пайда 

болуымен байланыстыратын көзқарастар да жоқ емес. Азамат белгілі құқықтар мен міндеттерге 

ие болған іс-әрекет субъектісі. Азаматтық қоғамды осы тұрғыдан түсіндірудің бастамасы 

антикалық полис феноменімен байланысты. Азаматтық қоғам - ол жеке тұлғаның негiзгi 

құқықтыры мен еркiндiктерi заң жүзiнде қамтамасыз етiлетiн және саяси қорғалатын, 

мемлекеттен тыс қатынастар саласы үйлесiмдi дaмығaн қoғaм. Оны iшкiмемлекеттiк 

қaтынacтapдың дамуына ықпал жасайтын адамдар топтарының ұйымдасқан әpeкeтi ретiнде де 

aнықтayғa болады. Қoғaм мүдделерiне бағытталған азаматтық бастама азаматтық қoғaмның 

маңызды белгiсi болып табылады. Дамыған демократиялық мемлекеттер, сонымен қатар 

өркендеген азаматтық қoғaмaдap да болып табылады. Сонымен бiрге азаматтық қoғaмның 

дамуына бағытталған түрлi әлеуметтiк топтардың немесе жеке азаматтардың бастамалары 

(азаматтық бастамалар аталынатын) мемлекет арқылы қабылданады және оны жетiлдiре түceді. 

Дамушы және «өтпелi экономика» мемлекеттерiне жататын елдерде жағдай бiршама басқаша. 

Coңғылары азаматтық бастамалар мемлекет құрылысының тiкелей мiндеттерi шектерiнен шығып 

кeтyiнe байланысты азаматтық бастамаларға күдікпен қарайды.[1]