УА, БАЙҒАРА, БАЙҒАРА!
ҚЫПШАҚ ІЗБАСТЫ ШЕШЕН АЙТҚАН ДЕЙТІН СӨЗ
— Ау, Байғара, Байғара!
Құлақ салып, бері қара!
Бір сөзім бар,— айтамын,
Айтамын да, қайтамын.
Тыңдағанға бір пара!
Ел шетіне сөз келді...
Қолымды құсқа сермедім,
Сермедім де, білмедім.
Білдіруші бар ма екен,
Алып арыстан сұласа?
Су беруші бар ма екен,
Аққан дария құрыса?
Жан беруші бар ма екен,
Хан-сұлтандар құласа?
Арғы атаң сенің Қарахан
Қазақ пенен қалмақтың
Дұшпандығын айырған.
Бергі атаң сенің Тұрсын хан,
Жауды көрсе қымсынған.
Өз атаң сенің Айшуақ,
Жайма шуақ, жай шуақ.
Алтын тақтан тайыпты,
Кетіре алмай отырған
Көп жамағат айыпты!
Достарыңызбен бөлісу: |
