«біздің білімдеріміздің мазмұнының қандай жақтары адамға тәуелсіз болып өмір сүретін
зерттелуші заттардың өздеріне сәйкес келеді?» – деген сұрақ туады. Бұл сұрақ
танымдағы шындық мәселесінің өзегін құрайды.
Жалпылама айтқанда, әлемде өз бетінше өмір сүретіндей нақты
білімдер жоқ. Бір немесе басқа адамның, әлеуметтік топтың немесе
тұтас қоғамның білімдері бар: олар формасы жағынан субъективті.
Осы тұрғыдан
шындық деп таным барысында алынған білімдердің зерттелетін нысандардың нақты табиғатына сәйкестігін түсіну ке-
рек.
Сонымен қатар біз әлемді зерттей отырып, адамның ешқашанда
шындыққа жете алмайтынын ұмытпауға тиіспіз, өйткені ол – шексіз
үдеріс. Сол себепті шындық туралы ілімде оның:
объективтік, салыс- тырмалы, прагматикалық, когеренттік (өзара келісушілікте, байла- ныста болушылық) жақтары ажыратылады.
