-типтегі нейрофиброматоз пайда болуы (бұл көптеген ісіктер түзілетін ген бұзылуымен байланысты ауру)

2-типтегі нейрофиброматоз пайда болуы (бұл көптеген ісіктер түзілетін ген бұзылуымен байланысты ауру);

• 2-типтегі нейрофиброматоз пайда болуы (бұл көптеген ісіктер түзілетін ген бұзылуымен байланысты ауру);
• экологияның қауіпті факторларының әсері (химиялық ластану, радиациялық ықпал);
• зиянды әдеттер (темекі шегу, ішімдік ішу, дұрыс тамақтанбау);
• жиі күйзелісте болу;
• иммунитеттің күрт төмендеуі;
• шамадан тыс күн көзіне күю (солярийде, жағажайда).
• Көбінесе бірден бірнеше фактор әсер етеді және ісіктің өсуі үшін ерекше жағдайлар әсер етуі керек.

Клиникалық тұрғыдан жұлынның ісіктері орналасқан жердің мидың қатты қабатына қатынасына орай үш негізгі топқа бөлінеді:

• Клиникалық тұрғыдан жұлынның ісіктері орналасқан жердің мидың қатты қабатына қатынасына орай үш негізгі топқа бөлінеді:
• интрадуральды-экстрамедуллярлы
• интрамедуллярлы (18 - 20% жағдайда) – жұлын ішінде өседі;
• экстрамедуллярлы (80 - 82% жағдайда) – жұлын жанында орналасады, жақын орналасқан тіндерден пайда болады.

Интрадуральды-экстрамедуллярлы ісіктер жұлын қабатында, жұлыннан шығатын шваннома, нейрофиброма, эпендимоманың терминалды жібі жүйке талшықтарының шеттерінде пайда болып, дамиды (менингиомалар). Менингиома әдетте аталық болғанымен, оларды алып тастау біршама қиындықтар туғызады және қайталануға бейім. Жүйке талшықтарының ісіктері де аталық болып келгенімен, нейрофибромалар уақыт өте аналық ісікке айналады. Жұлын эпендимомасының терминальды жібі үлкен мөлшерлерге дейін жетуі мүмкін, ал оның емделуі осы аумақтағы нейрондық құрылым қатынасының күрделі сипаты нәтижесінде біршама қиындықтар туғызады.

• Интрадуральды-экстрамедуллярлы ісіктер жұлын қабатында, жұлыннан шығатын шваннома, нейрофиброма, эпендимоманың терминалды жібі жүйке талшықтарының шеттерінде пайда болып, дамиды (менингиомалар). Менингиома әдетте аталық болғанымен, оларды алып тастау біршама қиындықтар туғызады және қайталануға бейім. Жүйке талшықтарының ісіктері де аталық болып келгенімен, нейрофибромалар уақыт өте аналық ісікке айналады. Жұлын эпендимомасының терминальды жібі үлкен мөлшерлерге дейін жетуі мүмкін, ал оның емделуі осы аумақтағы нейрондық құрылым қатынасының күрделі сипаты нәтижесінде біршама қиындықтар туғызады.