Б а л а ш т ү с І п қ а л и е в дерматовенерология ОҚулық
Этиологиясы және патогенезі
жүктеу/скачать 7,25 Mb. Pdf көрінісі
|
Дерматовенерология
| Этиологиясы және патогенезі
. Қызыл жегінің себебі толық анықталмаған. Патогенезінде басты рөльді айналымда антидененің пайда болуы, әсіресе толық ядроға қарсы антиядролық антидене, сондай-ақ айналымдағы иммундық жүйенің пайда болуы жатады. Базальды мембранаға шөгіп, айналымдағы иммундық жүйе оның қабынуын туғызады. Осы ауруға әкелуі мүмкін жағдайларға фотосенсибилизация, күйзелістік жағдайлар, дәрілік заттар жатады. Морфофункциялық патология негізінде орталық звено болып жасушалық иммунитеттің төмендеуі жатады. Т-лимфоциттер мен Т- супрессорлар, Т-киллерлер саны мен сапасының азаюы В- жасушалық популяцияның гиперфункциясына жалғасады. Қызыл жегімен ауыратын науқастарда изогенді және гетерогенді аутоантиденелер, LE-фактор, лейкоциттерге, тромбоциттерге, эритроциттерге және жасушалық компоненттерге (ДНК, РНК, нуклеопротеин, гистоерімейтін нуклеарлық компоненттерге) антиденелердің түзілуі анықталады. Қан ферменттік элементтеріне антиденелердің цитотоксикалық әсері 1948 жылы Харгрейвс, Ричмонд және Мортон ашқан жүйелі қызыл жегімен ауыратын науқастардың кемік сүйек майында нуклеофагоцитоз түрінде болатын LE-феноменімен түсіндіріледі. Дюринг ауруымен, плазмоцитомамен, склеродермиямен, ревматизммен, токсидермиямен ауыратын науқастарда қызыл жегінің антиядролық факторы мен клеткалары анықталуы шартты түрде ғана патогномиялық болып қарастырылады. Жүйелі қызыл жегіде антинуклеарлы антиденелер жиі анықталады. жүктеу/скачать 7,25 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|