Морфологиялық
элементтерді
зерттегенде,
олардың
науқаста бөртпелердің мономорфты
немесе полиморфты
сипатына, орналасу қатынасына,
жекелеген элементтердің
ерекшеліктеріне:
мөлшеріне,
түсіне,
формасына,
консистенциясына, бетіне, ішіндегі сұйықтыққа және т.б.,
сонымен олардың динамикасына көңіл аудару керек.
Шын және жалған полиморфизм деген ұғым бар. Шын
дегеніміз науқастың терісінде 2 (папула, сулы бөртпе және т.б.)
немесе одан көп біріншілік морфологиялық элеметтердің болуы.
Жалған полиморфизим – бір алғашқы морфологиялық элементтің
ғана эволюциялық өзгерістерін айтамыз (пустула, эрозия,
қабыршақ).
Ауыз қуысы және еріндер кілігей қабатында да жоғардағыдай
патогистологиялық процесстер жүреді, солардың салдарынан
12-сурет. Ойық жара
(ulcus)
13-сурет. Тыртық
(cicatrix)
14сурет.
Лихенизация
(lichenisatio)
15сурет.
Вегетациялар
(vegetatio)
біріншілік немесе екіншілік морфологиялық
элементтер пайда
болады. Оған қосымша, олардың мүйізденуіне
байланысты, сұр-
ақшыл (опалды) түсті дақтар байқалады.
Ауыз
қуысы кілегей
қабатында
везикулезді-буллезді
бөртпелер
тез жарылып, эрозия пайда болады,
көбіне бірі-біріне
қослып, әртүрлі пішінді болады. Стоматологияда көбіне
эрозияларды
афталар
(фиброзды жабындысы болады) деп
атайды.
Терідегі дақтар «
Достарыңызбен бөлісу: 
