eTi  кисайы п, ы кы лы к атып,  e c i p i K

ел ер ш щ алдында Т у р гы н б е к тщ аты н айтып, кэд1мгщей 
деш сау адамша ж ы лаган екен десш жYpдi журт.
Кемшрдщ жетчсш бергеннен кеш н «шацырагы тым бол- 
маса, осы жаз жыгылмасын» деп ылги озен жагасындагы кы с- 
тауларында отыратын Магрипа кш з ушне к о ш т юрдь 0 3 i 
6ip дшдар, камкощл, ауру ойел едь Ж ум ы ска б1ркун барса, 
6ip кун жатып калады. Жет1 сайын жайсыз туе Kopin, кудайы 
нан nicipin, балаларга улеспрш жургеш. Bi3 куйщюреп nicKeH 
донгелек, ысты к нанды алып жатып: «кудайыныз кабыл бол­
сын» деп бата бере\из. Кейде мен imiMHeH «осы KiciHiH-ак не 
тш егеш орындалса екен» деп шындап тшейтшмш.
Kyfteyi С ерж бай майданга бригадир болып ж ургенде 
кетт1. Кыр мурынды, кияктай кара мурты бар, аздап мурны- 
нан сейлейтш .
Бэтима деген ж алгыз кы зы меш мен ш амалас... Шашы 
ж албы раган, талдырмаш, аксары кы з. Ш аш ы козш е тусе 
берген сон, басы н о л сш -эл сш кеш н 
c e p n i n ,
сы ю п тастай 
беруд1 одет кып кеткен . А уы лды н калган балалары б1зден 
б1рсыдыргы ер есектеу бол ганды ктан, улкендерге ком ек- 
T e c i n ,
жумыс басы нда ж уредь Е н болмаганда шопиплерге 
су сы н , тамак тасиды.
Ботима eKeyMi3 аяк-колы м ы з ж ары к-ж ар ы к боп, ауыл 
сы р ты ндагы кулаган ecKi коц н щ арасы нда кеш ке деш н 
жалыкпай ойнаймыз.
Бул кондер атам замангы ecKi м екеннщ калдыктары бо- 
латы н. Ж ел мен жанбырдан, кар суы н ан , еш ю -лактарды н 
туягы нан теп е дepлiк топы ракка ко м ы ш , кaйcыбipeyлepi 
молага уксап , жумыр тем п еш ж ке айналган. Ж ыл сайын 
манайына кара ш агыр, ащы ж усан o cin , сол куш нде курап, 
у г т л ш тусе бергеннен, жер1 кара топы рактаны п, жыл- 
ма-жыл олп томпеш ж тердщ озш теп стей туседк Кейб1р 
6epiK каланган уйлердщ гана муж ш ген кесектер1 айкын 
KopiHin, 6ip кезде осы орында да адам баласы ны н TipuLimiK 
курганы н бшд1ргендей болады.
Бэтим а уйден ж асаган ку ы р ш актар ы н в к е л е д ь М ен 
э л д е к а н д а й 6ip алы е к и я л д а р га б ep iл iп ж у р т , ecKi 
кулкем1рдщ арасы нан сы рганы ц , саки наны н, кеселердщ
тот баскан сы ны ктары н жинаймын. Сойтш уй болып ой­
наймыз. Ол — бэйб1ше, мен — отагасы . «Бэйб1шем» маган:
— 
Ку шунак кудай, биеш неге кайырмайсын?.. Кулынга 
суды KiM беред1?.. Осы уйдщ еркеп сен бе, жок, мен бе? — 
деп шэнкшдеп урсып журедь Ботима жалпы жайшылыкта 
да, ойнаганда да айкайлап урсып журуд1 унататын.
72

Уй сыртында «жел1м1з» бар. Бие саууга «желшщ» ба- 
сына барганда, мен енш отагасылыкты койып, бие бола- 
мын, сауылып болганнан кешн кулы нга айналамын, одан 
сон Бэтим аны н «ой жамандаткыр, желш1 узе ме, hn-hH, 
шу» деп айкайлап куалауы ушш тагы да ботен жылкы бо- 
луыма тура кeлeдi.
Кейде к е се н щ сыныктарына куйып «кымыз» бередг Бе- 
рер алдында озш щ шешесше уксап сапырып отырып ала- 
тыны бар. М ен жалыгып кетем.
— У а, бэйб1ше, куйсаншы, отыра берем1з бе?
— О тырсан отыр, отырмасан журе бер. К,ымызды сапыр- 
май адам ime ме?
— Б у л енд1 ондай к ы м ы з ем ес к о й , — д е й м ж мен 
мщпрлеп.
Бэтима к о з ш щ астымен алара 6ip карап, eperecin са- 
пыра туседь
« К еш б о л ы п » , т о с е к с а л ы п , у й ы к т а у г а
K i p i c e M i 3 .
Ko3iMi3fli жумамыз. Ал ол кисаяр-кисаймастан:
— Тур, тан атты, — дешп.
— Т у к те тан аткан жок, эл1 жата туру керек, — деймш 
мен ойы нны н б и л т н Бэтиманын 6ip ©3i алганына кон п м
келмей.
С о й т т ауыл адамдарынан ест1ген, коргендер1м1зд1 кай- 
талап, у зак ойнаймыз.
Bip кун1 ымырт жабылып, биелер агытылып, ел жумыс- 
тан кайтканда да ойын кы зы гы нан босамай жатканбыз.
Ботима кесектерд1 каластырып болме жасап, онын 

жүктеу/скачать

Достарыңызбен бөлісу: