Уй сыртында «жел1м1з» бар. Бие саууга «желшщ» ба-
сына барганда, мен енш отагасылыкты койып, бие бола-
мын, сауылып болганнан кешн кулы нга айналамын, одан
сон Бэтим аны н «ой жамандаткыр, желш1 узе ме, hn-hH,
шу» деп айкайлап куалауы ушш тагы да ботен жылкы бо-
луыма тура кeлeдi.
Кейде к е се н щ сыныктарына куйып «кымыз» бередг Бе-
рер алдында озш щ шешесше уксап сапырып отырып ала-
тыны бар. М ен жалыгып кетем.
— У а, бэйб1ше, куйсаншы, отыра берем1з бе?
— О тырсан отыр, отырмасан журе бер. К,ымызды сапыр-
май адам ime ме?
— Б у л енд1 ондай к ы м ы з ем ес к о й , — д е й м ж мен
мщпрлеп.
Бэтима к о з ш щ астымен алара 6ip карап, eperecin са-
пыра туседь
« К еш б о л ы п » , т о с е к с а л ы п , у й ы к т а у г а
K i p i c e M i 3 .
Ko3iMi3fli жумамыз. Ал ол кисаяр-кисаймастан:
— Тур, тан атты, — дешп.
— Т у к те тан аткан жок, эл1 жата туру керек, — деймш
мен ойы нны н б и л т н Бэтиманын 6ip ©3i алганына кон п м
келмей.
С о й т т ауыл адамдарынан ест1ген, коргендер1м1зд1 кай-
талап, у зак ойнаймыз.
Bip кун1 ымырт жабылып, биелер агытылып, ел жумыс-
тан кайтканда да ойын кы зы гы нан босамай жатканбыз.
Ботима кесектерд1 каластырып болме жасап, онын
жүктеу/скачать
Достарыңызбен бөлісу: