Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Үлкен үйдегі үрей
Сайран тəте сыртынан мақтап жүрген соң сол «мыл қау- ға» мен күндердің күнінде назар аударып қарап жүріп түр- сымбатына, тіпті «мылқаулығына» дейін ғашық болдым да қалдым. «Еркек деген көп сөйлемегені дұрыс, əйтпесе, анау Сергейге ұқсап əркімнің «шуты» болып жүргеннің несі жақ- сы. Үндемесе, сабырлы. Салмақты болып жүреді», – деп оның үндеместігін өзімше ақтап алатынмын. «Оның кел ге- нін байқамай қалмайын», – деп алаңдап жүргенімді ол бай- қап қалса керек, бір күні: – Гуля, шығып кетші, – деп өзі келіп тұр. Балалардың жа- тын киімдерін кигізіп, түскі тыныштық сағатына жат қы зып жатқанмын. Есік ашылып, оның басы көрінгенде қуа ныш- тан жүрегім жарылып кете сақтады. «Иə, иə», – деп басым- ды изей беріппін. Балалар ұйықтады-ау дегенде есікті аш- сам, баспалдақта отыр. Мені көріп атып тұрды. Күр те сі нің алдын ашып бір букет роза гүлін шығарып маған ұсын ды. Көзі нұрланып тұрып: – Ертеңгі ұстаздар мерекесімен, – деді. Ертең шын ды ғын- да ұстаздар мейрамы еді. Мені біреу осындай ұлық мереке- мен құттықтайды деп ойламаппын. Мен ұстаз емеспін ғой. – Рақмет! – деп ала беріп едім, тағы бірдеңе ұсын ды, қо- рап та ғы конфет екен. Оны алар-алмасымды білмей қа лып едім: – Ала ғой, «Құстың сүті» ғой, – деп қолыма ұстатты да, қо лым ды сыртынан қысып қойды. «Мылқау» деп жүрген жі- гіт тің мына батылдығы менің жүрек түпкірімдегі бір нə зік се зім ді оятты. Қаным басыма шауып, қып-қызыл болып, де- нем қызып кетті... Менің осынау қыз ғұмырымда кім маған гүл əке ліп, сол кездегі ең аңсар кəмпит «Құстың сүтін» берген дейсіз. Тіп- ті ешбір жігіт мен арнайы іздеп келген де емес. Баяғы құ- ры лыс та ғы прораб ханзаданың сыртымнан келіп кеткені болмаса. Мен ойланып тұрғанда Ерік маған қарап қа лып ты. Жа на ры ның нұрлысын-ай! Арбалдым да қалдым. Не бір де ңе |