Бағдарламасы бойынша шығарылды Досжан С. Д 64 Үлкен үйдегі үрей. Алматы: Жазушы, 2013. 304 бет
жүктеу/скачать 1,47 Mb. Pdf көрінісі
|
Үлкен үйдегі үрей
| Үлкен үйдегі үрей
– Барсаң бара ғой, міне бес жылдан асты басыңа осы үй дің ноқтасын кигеніңе, рақмет, інілерің мектепке баруға жарап қалды, бірдеңе етерміз, – деді. Содан орнынан тұ рып түпкі бөлмеге барып қағазға оралған бірдеңе алып шықты. – Мынау сенің жолыңа. Біраз киім алуға да жетіп қа лар, – деп маған берді. Əкеме осы жолы көз тоқтатып қа ра дым, «Папам қандай арық!», – деп ойладым. Өзі-өз болып ма ған тұң ғыш рет киім ал деп берген ақшасын алып тұ рып, əкем- ді ая ған нан құшақтап алып, жылап жібердім. Басқа тартса аяққа жетпейтін өмірімізден маған ауыздарынан жырып бе- ріп отыр ғой, байқұс əкем. – Ой, Гүлжан мен сені бізге естияр деп жүрсем, сен енді өзің еңбек етіп қаржы табатын боласың, – деп құ шақ та ды өзінше жұбатып. Жексенбі күні əкем мен үш інім мені нақ бір əскерге шы- ғар ған жігіттей, ауылдың сіріңке автобусына шығарып са- лып тұрды. Артқы орындыққа отырып алып, ұзап кет кен ше қи мас тық пен қол бұлғап кете бардым. Ауылдан тұңғыш рет ұзап шығуым. Оның үстіне жал- ғыз дан жалғыз. Бұрын ешқайда шығып ел көріп, жер көр ме- сем де ештеңеден қорқатын емеспін. Кəдімгі П. қа ла сын да мені бір ет жақын туысым күтіп тұрғандай асығып, кө лік- тің митың жүрісі жүйкеме тиеді. Көңілім алып-ұшып қа ла- ға да жеттік-ау. Тұрсынай екеуміз уағдаласқан жерде кезде- се қалдық. Содан қаланың ішінде жүретін ав то бус қа мі ніп «Облыстық құрылыс басқармасы» деген мекемеге кел дік. Оның «Асхана» деген жазуы бар ғимаратына кіріп: – Марат бар ма? – деп сұрадық кассада отырған əйелден. – Қайсы Марат? – деп жақтырмады дəу əйел. Тұрсынай сас қа лақ тап қалды, жан-жағына қарап, «Былай, толық», – деп денесіне көлем қосып көрсетті. – Марат Жангалиевич қой, – деп көзі күлімдеп, – Қазір, – деген дəу əйел ішке қарай маймаңдап жүгіре жөнелді. |