Күйлердің тақырыбы мен мазмұнына қарай дұрыс жіктелуі

Күйлердің тақырыбы мен мазмұнына қарай дұрыс жіктелуі

1. 
   Психологиялық, батырлық күндер
   
2. 
   Арнау күйлер, әлеуметгік күйлер
   
3. 
   Тарихи күйлер, эпостық күйлер Д) Тартыс күйлер, саяси күйлер
   

Е) Арнау күйлер, лирикалық күйлер

6. Шертпе күйлері қалай орындалады?

А) Тұрақты екпінмен, қолдың тұтас сілтенуімен В) Тұрақты екпінмен, қолдың білегімен
С) Жалғыз дауысты болып, қолдын тұтас сілтенуімен

6. Қорқыт пен Кербала өнеріне ортақ нұсқа

1. 
   Домбыра әуені
   
2. 
   Шертпе күй
   
3. 
   Дауыс ырғағы Д) Қобыз күйі
   

Е) Орындау мәнері

6. Ең көне музыкалык шығармаларды жеткізген аспап

А)Қобыз

2. 
   Домбыра
   
3. 
   Жетіген Д) Дауылпаз Е) Сырнай
   

6. XVIII ғасырда халыққа кеңінен мәлім болған күйші

1. 
   Ықылас, Айрауық
   
2. 
   Махамбет, Даулеткерей
   
3. 
   Тәттімбет, Баламайсан
   

6. Мәтін мазмұнының реттілігі

Д) Есжан, Байжігіт Е) Қазанғап, Дина

1. 
   Домбыра күйлерінің құрылымдық ерскшеліктері
   
2. 
   Күйлердің тақырыптары
   
3. 
   Күйдің өрістеп дамуы
   
4. 
   Күйдің жоғары деңгейге көтерілу кезі
   
5. 
   Күй - аспаптық жанр
   

A) 4,3,1,3,2
B) 3,1,3,3,4
С) 1,3,2,4,3
Д) 5,2,4.3,1
4- мәтін
Е) 2,4,3,1,5

1. 
   Бабаларымыз төрт түлікке ерекше көніл бөлген. Қайда болмасын, бірін- бірі танысын-танымасын, кездесе қалған қазақ «мал-жан аман ба?» дел амандык-саулық
   

сұрасқан. Төрт түлік малдың ішіндегі ең қасиеттісі түйе болып есептелтен. Ол қырық күн шөлге шыдамды, жук артса - көлік, жесе – ет, ал жүні киімге жараған. Қазақтар түйенің жүнінен түйе жүн шекпендер киген. ол жеңіл әрі жұмсак сырт киім болған.
Түйе өзінін өсу жолында бота, тайлақ, буыршын, буырлыш, науша, бұзбаша, інген, атан, бура деп аталады.

2. 
   Қазақтың қасиетті малдарының бірі - жылкы. Оны құлын, жабағы, тай, құнан, байтал, дөнен, бесті, бие, ат, сәурік (сүйрік), айғыр деп, қасиеттеріне қарай жорға, сужорға,
   

жуйрік, тұлпар, қазанат, сәйгүлік. дулдул арғымақ деп атаған. Жылқы малын аса
жоғары бағалаған қазақтар оны үлкен ас-тойларда жарысқа салып, бас бәйгесіне мол дүние беретін болған. Ер азаматтарға жасалатын сыйдың да үлкені ат мінгізіп, шапан жабу болған. Жылқының жүрісіне дейін атаулары болған. Мысалы, аян журіс, жорға жүріс. жортақ журіс, бүлкек желіс, бөкен желіс, шоқыта жүру, шабыс. Оның түсі де әртүрлі теңеулермен сипатталған: торы, күрең, жирен, ақбоз, боз, көк, шұбар т.б.

3. 
   Сиыр малы момакан, қазақтар үшін көбінесе тамакка жараған, ет, сүт, айран, қаймақ, май, құрт, ірімшік т.б. осы сйырдың берген берекесі болған. Сйырды кейде көіпке де,
   

егіске де пайдаланып отырған. Жалпы, қазақтар сиырды киімге жаратпаған, қонакка
сыйға тартпаған. тіпті түске кірсе де ауыртпалық деп жорыған, тіпті қазақта ебедейсіз, икемсіз әрі денелі адамды «сиырдай» деп, сөйлемейтін адамды «аузын буған егіздей»,
«мыңқыған бұзау сияқты» деп мазактайтын тіркестер қолданылады. Сиыры жоқ үй ас- ауқаты жұтаң үй болып есептелген. Сиырды жасына қаран: бұзау, торпақ, тана,
тайынша, қашар, құнажын, дөнежін, сныр, огіз. бұқа деп атаған. Түйе мен жылқыны, өгізді көлік ретінде пайдалапады, шанаға, арбага, мапға жегсді, салт та мінеді.

4. 
   Қой - төрт тұлік малдың ішіндегі қазақтың ең сүйіктісі десе де болады. «Қойдың сүті - қорғасын, қойды құртқан оңбасын» дейтін қазақтың қой өсіруге ынта-ықыласы мол- ақ. ешкі де қазақтар үшін өсімтал малдың бірі болғандықтан қайрлы. Ешкінің еті жеңіл әрі сіңімді, сүті аса
   

Ешкінін бүкіл отарды бастап, жайылымға апарып, әкелетін өзіндік өзіндік ерекшелігі бар.Дегенмен ешкіні қонаққа бөрте шыбын серке бөледі.

5. 
   Ырымшыл қазақтар өзі қадірлейтін төрт түлік малдың басын басқаға бермеген, онда мал көбеймей калады деп есептеген. Еңбекқор қазақ халқы мал өнімдерін өте орынды