Т. Жұртбаев: – Марат, сенің бұл деректерің шынында да тосын жаңалық екен, Ал енді мына жайға назар аударыңыздаршы. «Қаһар» романында да, «Хан Кене» пьесасында да Кенесарының жеке тұлғасы барынша толық бейнеленгенімен де, егер көркем шығарманың айтар идеясын тарихи тұрғыдан бағаласақ, ортақ мегзеуді аңғарамыз. Екі шығарма да көтерілістің алғашқы кезеңін прогрессивті тұрғыдан суреттейді де, соңғы жағында басты кейіпкердің бейнесін бұлдырлатып, оның мінезіндегі кемшіліктері көтерілістің жеңілуіне әкеліп соқты деген емеурін танытады. Мұндай тұжырымның жасалуы тегін емес. Өйткені, тарихшылардың берген бағасы бойынша, Кенесары көтерілісінің екінші жартысы «реакциялық сыпатта дамыған». Сонда, марксизм-ленинизм ілімінің Африкадағы, не Америкадағы отаршылдыққа қарсы күресті барынша қолдап, ал Россиядағы ұлттың қозғалыстарды жоққа шығаратыны қалай. Манаш аға, сіз мұны қалай түсіндіресіз?