Де Бройль жорамалы Дэвиссон және Джермер тәжірибелерінде расталды (1927). Бұлардың тәжірибелерінің идеясы: егер электрондар шоғының толқындық қасиеттері болса, онда бұлардың кристалдан шағылуы, рентген сәулелерінікі сияқты, интерференциялық сипатта болуы тиіс, яғни осы жағдайда рентген сәулелерінің кристалдан шағылуына ұқсас интерференциялық шағылу максимумдары байқалуы тиіс. Кристалдың әр түрлі жазықтықтарынан, түскен сәуленің атомдардан дифракциялануы нәтижесінде, осы жазықтықтардан айналық шағылған сияқты болып, толқындар шығады. Осы толқындар интерферен-цияланғанда, егер Брэгг-Вульф шарты
, (1.17)
орындалатын болса, онда бұлар бірін-бірі күшейтеді, мұндағы -сырғу бұрышы, d-кристалдық жазықтықтардың арақашықтығы, Дебройлдық толқындардың кристалда сынуы ескерілгенде (1.17) Брэг-Вульф формуласы мына түрге келеді:
