СЕМ -СЕМ дер, гипонимдер, паронимдер,
сө зд е р ұясы , л е кс и ка л ы қ-
семантикалық топ, epic) пара-
дигматикаға жатады. Өрістердің
(поле) екі негізгі түрі бар: 1) бір
затқа қатысты топтастырылған
затТық не денотаттық өрістер,
мыс.: түсті белгілеу, өсімдіктер
мен ж а нуа р л а р д ы ң атауы,
өлшем, уақытт.б. белгілеу; 2) бір
үғы м ға қатысты үғы м д ы қ не
сигнификативтік өрістер, мыс.:
р ухты қ ж ағд айд ы (қуа н ы ш ,
қайғы, борыш сезіаддерін), ойлау,
қабылдау процестерін, қажеттілік
пен мүмкіндікті белгілеу. Заттық
өрістер д е сөзд ер « ке ң істік»
принциптеріне сай (жалпы мен
б ө л ік, қы зм е т ж ә н е оны ң
аргументтері, жасаушы агенс,
қүрал, нәтиже) топтастырылады.
Ұғы м д ы қ ө р іс те р д е гі сездер
«уақыт» принципіне және уғым-
дардың қатынасына байланысты
(бағыну, гипонимия, антонимия
т.б.) топтастырылады. Сөздердің
өзара байланысына, орнала-
суына байланы сты (үй л е су,
аранжировка) оларды синтагма-
ти ка ға ж атқы зады . Осындай
қатынастардың негізіңде дистри
буция жатады.
Лексиканың негізгі семалары
грамматикадағы категориялық
гр а м м а ти ка л ы қ м ағы нам ен
(граммемамен). сәйкес болады.
Парадигматикада сема оппози-
цияның (қарама-қарсылықтың)
ең кіші белгісі болса, синтаг-
матикада-үйлесімділікгің еН кіші
белгісі болады.
Табиғи тілдің С.-сы нақтылы
байланысты тану мен бейнелеу
нәтижелерін түрақтандырады.
Мыс., «болу»; «ие болу», «уақыт»,
«өткен», «қазіргі», «болашақ»,
«тұлға», «маңыз» т.б. кез келген
тілде болатын ұғымдар. Кейбір
тіл д е р д е , мыс. хопи тіл інд е
(солтүстік американ үнділерінің
тілі) «кектем», «қыс», «қазіргі»,
«болашақ» ұғыгддарын білдіретін
за т е сім д е р ж о қ . О ларды ң
орнына жүмсалатын үғымдар
үстеу түрінде беріледі («жылы
болғанда» және т. с. с.)-
Ғылым ретіңце С. XIX ғ. екінші
ж арты сы нан бастап В. фон
Гумбольдт идеяларынан кейін
дами бастайды. Х.Штейнталь,
А.П отебня, В .В ундт ж асаған
лингвистикалық, гносеологиялық
түж ы ры м д ам ал ар
С .-н ы ң
дамуындағы бірінші кезең болып
е с е п те л е д і.
Бүл
ке зе ң д е
мәдениетке эволюциялық көз-
қарас қалыптасқэн еді, тіл С.-сы
халық психологиясымен тығыз
байланыста қарастырылды. С.-
ның ортақ болуы-бүкіл адамзатқа
тән психологиялық заңцылықтар-
мен, ал ерекш еліктері-халы қ-
тардың «психологиялық ерекше-
ліктерімен» түсіндірілді. XX ғ.-да
эвол ю ц ия
мен
ти п о л о ги я
теориялары («әл ем нің тіл д ік
бейнесі», Германияда Уорфтың