Өт тас ауруына урсодеоксихол қышқылының (урсосан) әсері Гепатопротектор. Оказывает желчегонное, холелитолитическое, гиполипидемическое, гипохолестеринемическое и иммуномодулирующее действие. Обладая высокими полярными свойствами, урсодезоксихолевая кислота (УДХК) встраивается в мембрану гепатоцита, холангиоцита и эпителиоцита ЖКТ, стабилизирует ее структуру и защищает клетку от повреждающего действия солей токсичных желчных кислот, снижая таким образом их цитотоксический эффект.
Уменьшает насыщенность желчи холестерином за счет угнетения его абсорбции в кишечнике, подавления синтеза в печени и понижения секреции в желчь; способствует постепенному распаду холестериновых желчных камней, что достигается преимущественно за счет дисперсии холестерина и формирования жидких кристаллов; уменьшает литогенный индекс желчи, увеличивает в ней концентрацию желчных кислот. Результатом является растворение холестериновых желчных камней и предупреждение образования новых конкрементов.
Урсодезоксихол қышқылы эндогенді және экзогенді холестериннің ішекте сіңірілуын және бауырда холестериннің өндірілуін тежейді. Осы препараттың әсерінен өтте холестерин деңгейінің төмендеуі өт қапшығында холестериндік тастардың түзілу мүмкіндігін азайтады. Өтте холестерин мен өт қышқылдарының арасындағы қатынастың өзгеруі холестериндік тастардың біртіндеперуіне ықпал етеді
3
Флавоноидтардың антиоксиданттық әсері Флавоноидтар өсімдіктерде, жемістерде, гүлдерде, тұқымдарда, сабақтарда және өсімдіктердің тамырларында болады, олардың жануарлар мен адам ағзасына түсу көзі болып табылады. Гликозилденген (гликозидтер) және гликозилденген емес (агликондар) түрлерде флавоноидтар көбінесе гүлдердің, жапырақтардың, діңдердің (сабақтардың), өсімдіктердің тамырларының, тұқымдары мен жемістерінің эпидермалдық жасушаларында жинақталады. Бұл ретте суда ерігіштігі төмен болғандықтан агликондар негізінен май тамшылары мен балауыз қабаттарында оқшауланады. Флавоноидтар антиаллергиялық, антиканцерогенді, қабынуға қарсы және вирусқа қарсы қасиеттерге ие екені белгілі
Флавоноидтар токсикалық прооксиданттардың, УФ-радиацияның және басқа да зақымдаушы факторлардың әсерінен метаболизм бұзылған жасушалардағы тотығу стресстің дамуына кедергі келтіретін күшті антиоксиданттар болып табылады. Флавоноидтардың антиоксиданттық қасиеттері осы молекулалардың бос радикалдарды ұстап тұру қабілетімен де, тотығу процестеріне қатысатын өзгермелі валенттілік металдарының катиондарымен де байланысуы мүмкіндігімен анықталады. Бір қызығы, металдармен кешендердің пайда болуымен флавоноидтардың антиоксиданттық қасиеттері күшейеді. Осылайша, флавоноидтардың металлдық кешендерде еркін флавоноидтар иелік етпейтін,супероксидті дисмутаза белсенділігі байқалады *10+. Аз мөлшерде металдар болған кезде, олардың флавоноидтармен кешендері липофильді және биологиялық мембраналарды қорғауға ықпал ете отырып, липидті қышқылға батырылуы мүмкін. Металдардың артық болуы жағдайында түзілетін кешендер, керісінше, суда ерігіштігі жоғары және тотығудың еритін өнімдерімен өзара әрекеттесуге қабілетті.
Флавоноидтардың антиоксиданттық әсері осы заттардың асқын тотығу процестеріне тікелей әсерімен шектелмейді. Флавоноидтардың тотығуы стресстен клеткалық қорғаудың табиғи механизмдерін белсендіруге қабілеттілігі неғұрлым тиімді болып табылады. Флавоноидтардың әсерінен каталаз, супероксиддисмутаза, глутатионпероксидаза және т.б. сияқты ферменттердің экспрессиясы артады. Керісінше, рак жасушаларында кейбір флавоноидтар антиоксиданттық ферменттердің белсенділігін төмендетеді, бұл тотығу стресстің дамуына әкеледі және олардың апоптозына ықпал етеді. Осылайша, флавоноидтардың ең таңқаларлық қабілеттерінің бірі – қалыпты жасушалардың метаболизмін қалыпқа келтіру, егер ол бұзылған болса, бірақ олардың метаболизмін бұзу арқылы рак жасушаларын өлтіру.
