ҒАШЫҚТАРҒА УАҒДА ҚЫЛДЫ ДИДАРЫН – ХАҚ

«Фа азкуру уа Аллаһу касиран» – иманым хақ! –

Зікір айтып, зар еңіреп жүрдім мән-а.

Ғашықтарға уағда қылды дидарын – Хақ,

Ғашық жолда жанды байлап жүрдім мән-а.

Шын ғашықты сүйіп Аллам жолды аршыды, ал,

Аллам сүйсе, жарты жолда қалман сыңар.

«Дидарымды көрмес, – деді, – жалғаншылар», –

Ғашық сында бекем болып тұрдым мән-а.

Ақылға ерсең, көрстаннан хабар білгін,

Соңғы сағат маған да кеп соғар бір күн.

«Маута қабла ән тамутаға»^* амал қылғын,

Бұл хадистен пікір етіп білдім мән-а.

Хабар берер: «Файадхаку қалилан»^*, – деп,

Айтар және: «Уа лиабку касиран»^*, – деп.

Бұл аяттың мағынасын аш, илан, деп,

Бұл дүнияда еш күлместен тындым мән-а.

Пәмсіз күлер, алып қашып бойын сыннан,

Қайғы шегер Хақ әмірге мойынсұнған, –

Жанарлары жастан кеппей уайым қылған,

Көз жасымды дария қылып тұндым мән-а.

Нәпсісі өлген шын ғашықтар «Алла» деді,

Сахар тұрып, шар зарб ұрып зарлап еді.

Ондай құлға Алла назар салған еді,

Сонда жарды дария болып ұрдым мән-а.

Ырық бермей отқа салды залым нәпсім,

Тұла бойым бара жатыр жалындап шын.

Мүшіріктен иман ұрлап лағын жатсын, –

«Ағузы биллаһи бисмилла» – деп жүрдім мән-а.

Мұнафықтар күйіп-жанар тозақтағы,

Иман тапқан жолығады ғажапқа әлі.

Имансыздың тартар мәңгі азап тәні,

Барлығына иман тілеп жүрдім мән-а.

Нәпсім билеп, арбағанда есімді анық,

Пірмұғанға қарай қаштым басымды алып...

Құл Қожа Ахмет, қақпаны ашып, есік жауып,

Ұшқан құстай Ләмәканға кірдім мән-а.

Уа, дариға, түсті басқа ғаріптік кеп

Уа, дариға, түсті басқа ғаріптік кеп,

Бел байлап кезбелікті қылдым мән-а.

Хорасан, Шам, Ғираққа бағыт тіктеп,

Қадірін ғаріптіктің білдім мән-а.

Көрмек шарт не келсе де бір Алладан,

Жүсіп те Кеңғанында тұра алмаған.

Мүбәрак Түркістаннан – тұран-далам,

Бауырыма тасын ұрып келдім мән-а.

Бұл ғұрбат* Мұстапаның жолы еді ашқан,

Сахаба отыз үш мың сара басқан.

Мұртаза, Әбубәкір, Омар, Оспан

Жүрген жол, соңдарынан ердім мән-а.

Бұл жолда қуат бітіп шала жанға,

Шикілер айналады даналарға.

Ас, киім уайым емес сара жолда,

Сол үшін Түркістанға ендім мән-а.

Ғаріптік жүз жыл езсе, аһ ұрып тұрсам,

Тақ, бақыт бағы – зындан, сақылық құрсам.

Құл болды ол ғаріптікте Махмұд Сұлтан,

Жарандар, осы жолда күйдім мән-а.

Ғаріп ем, Арыстан бабам жетті ізімнен,

Перделеп, сыр таныды бет-жүзімнен.

«Көрдім, – деп, – бихамдилла», – өпті ізімнен,

Қайран боп осы сырға тұрдым мән-а.

Арзулық бөлейді елді гүл-шаһарға,

Бағында ұлық баба тұр сахарда.

Бабамның рухы салды бұл сапарға,

Өзіңе шексіз тағзым қылдым мән-а.

Жеткіздің, Құл Қожа Ахмет, Хақтың жадын,

Ұқтырдың достарыңа хаттың мәнін.

Кезіп кеп шаһарыңның таптың бағын,

Мазар боп Түркістанда қалдым мән-а.