сөзге
аффикс жалғанғанда
ә-е
, көпбуынды сөздердің соңғы
буы-нында
и
-ге
айналатынын
(бәл-белким,
кәлимиң),
е
дауыстысы көне түркілік
а
дауыстысының көрінісі екенін,
а
фонемасы
ә,
е,
и
-ға сәйкескенін айтады.
Енді көне түркі жазуындағы еріндік графемалардың
(о-у, ө-
ү)
таңбалануын және ерін үндестігінің берілуі туралы.
Ескерткіштерде <
o
y
> гиперфонемасы бір таңбамен, <
Y
o
> бір
таңбамен бірелген. Еріндік дауыстылардың
графемасы жуан-
жіңішкелікпен айрылған. Сонда
өд
(уақыт),
үч
(үш),
күн
сөздерін
[ү], [ө] дыбысы арқылы да оқуға болады. Зерттеулерде бұл гра-
фема қандай белгіге сүйеніп
<ө>
не
<ү>
болып оқылатыны ай-
тылмайды.
Дегенмен, мынадай ерекшелікті байқауға болады.
Ескерткіштерде
Достарыңызбен бөлісу: 
