Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу салалының негізгі қағидаттары мен жалпы тәсілдері



бет3/3
Дата10.06.2020
өлшемі82,64 Kb.
#72908
1   2   3
Байланысты:
Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу салалының негізгі қағидаттары мен жалпы тәсілдері

.  Бесінші. Егер бастапқыда оны қолдану мерзімі белгіленген болса, реттеу әрекеті ұзартылған кезде реттеушілік ықпалды талдаупайдаланылады.       Реттеушілік ықпалды талдаубарынша толық түрінде экономикалық модельдеуді, ақпаратты жинау мен талдаудың өзге де ресурсты шығындайтын әдістерін пайдалануды көздейді. Осындай реттеушілік ықпалды талдауды енгізу өте жоғары білікті орындаушыларды қажет етеді, арнайы экономикалық білімі жоқ тұлғалардың түсінуі үшін қиын болып табылады, қомақты қаржылық ресурстарды пайдалануды талап етеді.      

Осыған орай, реттеушілік ықпалды талдау әдіснамасын жеңілдету үшін мыналар ұйғарылады: 1) шешілуі қажет проблеманың және жобаланатын реттеудің мақсатына (пайдасына) қол жеткізу индикаторларының өлшенуіне қойылатын талаптарды ырықтандыру. Ырықтандыру мақсаттары үшін сандық индикаторларды анықтамай, айрықша жағдайларда проблеманы нақты сипаттау жеткілікті деп санауға болады;      

2) болашақта пайдалану үшін оларды айқындау және жинау ұсынымдары бар сандық индикаторларды пайдаланудан уақытша алшақтау;      

3) жобаланатын реттеу баламаларын регламенттеу. Өзге елдерде реттеушілік ықпалды талдауды пайдалану практикасы баламалардың толыққанды талдауы үнемі жүргізілмейтінін көрсетеді. Әсіресе, реттеушілік ықпалды талдауды енгізудің бастапқы кезеңдерінде мемлекеттік органдар баламаларды анықтауға және талдауға формальды түрде қарайды. Осы себептен мемлекеттік органдарға қолданыстағы жағдайды, қолданыстағы талаптардың орындалуын бақылауды, қолданыстағы талаптарды бұзғаны үшін жауапкершілікті күшейту, өзін-өзі реттеу немесе хабарлама беру тәртібіндегі элементтерді енгізу мүмкіндіктерін қарастыруды міндеттеу қажет;      

4) реттеуші талаптарды орындауға байланысты бизнес субъектілерінің тікелей шығындарын ғана айқындау (ақпараттық талаптарды орындауға жұмсалатын әкімшілік шығындар, тексерушілермен жұмыс істеуге арналған шығындар, қажетті инвестицияларға жұмсалатын шығындар), егер мұндайлар көзделген болса, тұтынушылардың тікелей шығындары (бәсекелестіктің азаюына байланысты ұсыныстардың да азаю мүмкіндігі кезіндегі тауарлар мен көрсетілетін қызметтерге бағаның көтерілуі мысал бола алады), егер мұндайлар көзделген болса, бюджеттің тікелей шығындары. Реттеушілік ықпалды талдауды енгізуде пайдаланылмаған мүмкіндіктердің салдарынан болатын ықтимал шығындарды, өзге тікелей емес шығындарды талдау жүргізілмейді;      

5) реттеушілік ықпалды талдауда өсу әсерлерін талдау пайдаланылмайды. Пайдалар мен шығындар жоспарланған реттеудің толық енгізілуі мен функционалдығын көздей отырып бағаланады;      

6) реттеушілік ықпалды талдауда экономикалық модельдеу әдістері қолданылмайды. Талдау жеңілдетілген әдіснама негізінде әрбір балама үшін талдау жасалған шығындар мен пайдаларды тікелей салыстыру негізінде жүргізілетін болады;      

7) реттеушілік ықпалды талдауды енгізуде ықтимал тәуекелдерге талдау жүргізілмейді.       Кез келген реттеу қандай да бір себептер бойынша нарықтық тетік шеше алмайтын нақты проблеманы шешу мақсатында қабылданады.     


  Бүгінгі таңда нормативтік құқықтық актілерді және олардың негіздемелерін дайындау кезінде мемлекеттік органдар көбінесе проблемалардың жалпы тұжырымдамаларымен шектеледі. Бұл заңды түрде осындай жалпы тұжырымдамалардан нысаналы топтар мен қабылданған шешімнің тиімділігін бағалау индикаторларын анықтаудың мүмкін болмауына әкеп соғады.       Реттеушілік ықпалды талдауды дайындау кезінде проблемаларды нақты айқындауға, олардың көріністері мен себептерін ашуға ерекше назар аудару ұсынылады. Проблемалардың көріністері осы көріністі анықтайтын сандық немесе айрықша жағдайларда сапалық көрсеткіштері арқылы ашылады. Мұндай көрсеткіш реттеуді қабылдағаннан кейін реттеудің тиімділігін бағалау индикаторына айналады. Бұл индикатор сондай-ақ жобаланатын реттеуден алынатын пайданы айқындау құралдарының бірі болып табылады. Басқалармен қатар, қоршаған ортаның ластану деңгейлері, авариялардың немесе оқиғалардың саны, тауарлар мен көрсетілетін қызметтердің заңсыз айналымы бойынша деректер, уланулар, жарақаттар саны осындай индикаторлар болуы мүмкін.   
Индикаторларды айқындау кезінде проблеманың көрінісі тікелей немесе жанама әсер ететін субъектілердің аясы айқындалады. Мұндай субъектілер аясында басқалармен қоса, нақты тауарлар мен көрсетілетін қызметтерді тұтынушылар, нақты аумақтың тұрғындары, жекелеген сала қызметкерлері, тұтастай алғанда мемлекет (мемлекеттік қауіпсіздікті қозғайтын жағдайларда) болуы мүмкін.      

Индикаторлардың дұрыстығына және олардың өлшемдерінің мерзімділігіне жеке назар аудару ұсынылады. Индикаторлардың дұрыстығы оларды өлшеу тәсіліне (бастапқы ақпаратты жинау, оны қорытындылау) байланысты.

Реттеушілік ықпалды талдаудыжүргізу мақсатында индикаторлардың дұрыстығы мен оларды қайта өлшеу мүмкіндігін қамтамасыз ету үшін мынадай дереккөздерді пайдалану ұйғарылады:    1) статистика органдары мен салық органдарының деректері;      

2) есептілікті, оқиғалар туралы деректерді, өлшемдерді өңдеу барысында алынған мемлекеттік органдардың деректері;      

3) құқық қорғау органдарының деректері;      

4) оң беделі бар ұйымдар жүргізген әлеуметтанушылық және өзге зерттеулердің деректері.     


  Реттеушілік ықпалды талдаудың міндетті бөлімдеріне мыналар жатады:      

1) реттеуді енгізу арқылы шешілуі қажет проблеманы, оның көрінісінің сандық индикаторларын және осы проблема әсер ететін субъектілердің нақты белгіленген аясын көрсете отырып айқындау. Егер проблема кешенді болса, оны құрамдас бөліктерге бөлуге рұқсат етіледі, оның әрбіреуіне сандық көрініс индикаторы және субъектілер ортасы айқындалады;      

2) барлық себеп-салдарлық байланыстарды анық көрсете отырып, проблеманың пайда болу себептерін айқындау. Себеп-салдарлық байланыстарды талдау кезінде статистикалық корреляциялар, өзге талдау әдістері пайдаланылады. Проблеманың орын алып отырғанына ескерілмеген ықтимал факторлардың әсерін (экстерналийлер) сипаттауға ерекше назар аударылады;      

3) проблеманың пайда болу себептеріне және оны шешуге жобаланған реттеу ықпалының тетіктерін сипаттау;      

4) жобаланған реттеудің бенефициарларын (пайда алушыларын) нақты айқындау;     

5) бенефициарлардың монеталандырылған немесе өзге пайдасына негізделген индикаторлар серпінін жобалай отырып, реттеу жобасының пайдасын айқындау;      

6) жобаланған реттеуге баламалы шаралардың сипаттамасы мен әсер ету тетіктері, тиісті бенефициарларды (пайда алушыларды) айқындау, баламалы шаралардың пайдасын айқындау; 7) реттеуді енгізуден болатын шығындар субъектілерінің аясын айқындау. Мұндай айқындау кезінде бизнестің қай түрлері (өңірлік, салалық және өзге де аспектілерді қоса алғанда) шығынға ұшырайтынын нақтылау және шығынға ұшырайтын бизнес субъектілерінің шамамен алғандағы санын ұсыну қажет. Тікелей немесе жанама шығындарға ұшырайтын өзге субъектілерді (бюджеттерді, халық санатын қоса алғанда) көрсету қажет;      

8) реттеу жобасын орындауға жұмсалатын шығындар әрбір санат үшін жеке есептеледі. Шығындар монетарлық нысанда немесе монетарлық нысанды пайдалану мүмкін болмаған жағдайда өзге сандық нысанда есептеледі. Трансферттік төлемдердің нақты есебі жүргізіледі. Айрықша жағдайларда шығындар сандық емес сипаттамалық нысанда келтіріледі.    

Бизнес субъектілеріне арналған шығын түрлері мыналардан тұрады:      

1) ақпараттық міндеттемелерді орындауға арналған шығындар (адам-сағат бағасына қайта есептеудегі уақыт шығыны);      

2) бланкілер, көрсетілетін қызметтер үшін төлемдер немесе баж;      

3) орнатуға қажетті жабдыққа, оған қызмет көрсетуге арналған шығындар;    

4) негізгі қорларға басқа инвестициялар;      

5) егер мұндайлар енгізілсе, міндетті сақтандыруға арналған шығындар;      

6) үшінші тұлғалар беретін сараптамаларға немесе өзге қорытындыларға арналған шығындар; 7) жолға және кезекте күтуге арналған шығындар;      

8) біліктілікті арттыру курстарына, оқытудың өзге нысандарына төлем;    

 9) мүшелік жарналар, мерзімді ақпараттық басылымдарға жазылу, өзге де мерзімді төлемдер.
      Барлық ұсынылған баламалар үшін реттеу жобасына субъектілер шығындарының аясы айқындалады және жоғарыда ұсынылған тәсілдерге сәйкес тиісті шығындар есептеледі:      

1) реттеу жобасы және оның баламалары бойынша пайда мен шығынның жинақталған деректерін салыстырмалы талдау;      

2) индикаторларды енгізуге арналған деректер базасының қажетті өзгерістері бар реттеу жобасы бойынша ұсынымдары бар қорытынды және реттеу жобасының тиімділігіне мониторинг жүргізудің мерзімділігі бойынша ұсынымдар.      

Реттеушілік ықпалды талдаудың толық немесе адал орындалмауы, талдау жүргізу кезінде жіберілген қисынды қателіктер оны пысықтауға қайтару негіздемелері болып табылады. Реттеушілік ықпалды талдау барлық себептер мен кемшіліктерді жою жөніндегі ұсынымдарды нақты көрсете отырып, пысықтауға жолданады.      

Реттеушілік ықпалды талдау мынадай:      

1) реттеушілік ықпалды талдаудың жоғарыда көрсетілген бір немесе одан да көп міндетті бөлімдері болмаған;      

2) егер мұндай мүмкін болса, проблеманы айқындауда сандық индикаторлардың немесе осы проблема әсер ететін субъектілердің нақты аясы болмаған;      

3) мүмкін экстерналийлерді талдау болмаған;      

4) балама шараларды, олардың пайдасының әсер ету тетіктері үстірт немесе детерминациялық талданған;      

5) ықтимал шығын түрлері толық есепке алынбаған;      

6) қосарланған немесе трансферттік төлемдерге, шығын мерзімділігіне назар аударылмаған;       7) реттеу жобасының баламаларына арналған шығындар үстірт немесе детерминациялық есепке алынған;      

8) бастапқы ақпарат дұрыс болмаған, тиісті сілтемелер болмаған жағдайларда пысықтауға қайтарылады.  


     Реттеушілік ықпалды ілеспе нұсқаулықтармен, мысалдармен және оқыту құралдарымен талдау жүргізудің егжей-тегжейлі әдіснамасын сарапшыларды, қауымдастықтарды, ғылыми және өзге ұйымдарды тарта отырып, консультативтік-кеңесші орган әзірлейді.       Консультативтік-кеңесші орган реттеушілік ықпалды талдау әдіснамасын пайдалану бойынша мемлекеттік қызметшілерді оқыту бағдарламасын әзірлейді.       Жүргізілетін реттеушілік ықпалды талдау рәсімінің ашықтығын және жариялылығын қамтамасыз ету үшін нормативтік құқықтық актілер базасынан тұратын және реттеушілік ықпалды талдау рәсіміне қатысатын әрбір субъектіге және азаматтарға жүйеге құжаттарды өздігінен енгізуге, толық және құрылымдық түсініктеме беруге, ұсыныстар енгізуге және қолданыстағы нормативтік актілерді және нормативтік актілердің жобаларын талқылауға мүмкіндік беретін қолданыстағы және қайтадан енгізіліп жатқан реттеушілік ықпалды көпшілік талдаудың бірыңғай орталықтандырылған жүйесін пайдалану қажет. Бұл ретте түсініктемені бағалау және күні, танымалдық рейтингі және түсіндіру субъектілері бойынша іріктеу мүмкіндігі болуы тиіс.       Реттеу саясаты әдістерінің екінші тобы реттеуші жүйенің толық жұмыс істеу кешеніне жатады.       Бұл әдістер мыналарды қамтиды:       1) реттеуші құралдарды кешенді реформалау;       2) реттеуші функциялардың орындалуын талдау;       3) кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу тиімділігін қадағалау.       Реттеуші құралдарды кешенді реформалау.       Реттеуші құралдар төрт санатқа бөлінеді:       1) рұқсат беру құралдары;       2) бақылау және қадағалау құралдары;       3) ақпараттық құралдар;       4) өзін-өзі реттеу құралдары.       Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеуді табысты жүзеге асыру үшін құралдар ретке келтірілуі және тұтастай алғанда, реттеуші саясаттың қағидаттарына сәйкес келуі қажет.       Мемлекеттік бақылау және қадағалау құралдарының реформасы мыналарды қамтиды.       Мемлекеттік органдардың бақылау қызметін одан әрі оңтайландыру мақсатында кәсіпкерлік субъектілеріне қатысты жоспарлы тексерулерді алып тастауды есепке ала отырып теңксерулерді тәуекел бағалау негізінде жүргізуге ауысу, мемлекеттік бақылау және қадағалауға жататың талаптарды қысқарту, бақылаудың өзге нысандарын және жоспардан тыс тексерулердің жүзеге асыру мәселелерін нақты регламенттеу, тәуекелдерді басқару жүйесін толық автоматтандыру, мемлекеттік органдардың бақылау функцияларының қайталануын болғызбау ұсынылады.       Сондай-ақ бақылаудың баламалы нысандарын қолдану және қауіпсіздікті қамтамасыз ету (жауапкершілікті сақтандыру, дербес қаржылық кепілдіктер, қоғамдық бақылау) мәселелерін пысықтау қажет.       Кейіннен өзін-өзі реттеуге бере отырып, бәсекелес ортада тиімді жүзеге асырылатын мемлекетке тән емес бақылау функцияларын анықтау талап етіледі.       Заң талаптарын бұлжытпай сақтауды, мемлекеттік органдардың бақылау және қадағалау қызметін жоспарлаудың және объективті талдау жүргізудің ашықтығын қамтамасыз ету үшін тәуекелдерді басқару жүйесін толық автоматтандыруды жүзеге асыру ұсынылады.       Автоматтандыру қорытындылары бойынша кейіннен талдау және тиісті шешімдер қабылдау үшін мемлекеттік органдардың тексеру қызметі туралы дәйекті деректерді алуға мүмкіндік беретін деректер базасы қалыптастырылатын болады.       Тәуекелдерді бағалау жүйесін автоматтандыру тексерулердіжоспарлау және олардың нәтижелері туралы деректерді жинау кезінде адамның барынша аз қатысуын қамтамасыз ететін болады. Автоматтандырудың қорытындылары бойынша реттеушілік ықпалға талдау жүргізу үшін пайдаланылатын мемлекеттік органдардың тексеру қызметі туралы дәйекті деректер базасы қалыптастырылатын болады. Осы бағыт бойынша тәуекелдерді бағалау жүйесін жоспарлау, тексерулерді жүргізу және тексерулерді аяқтау сатыларында автоматтандыру ұсынылады.       Тексерулерді жоспарлау сатысында тексерулер жоспарына енгізу үшін субъектілерді іріктеу автоматтандырылған жүйеге енгізілетін тәуекелдерді бағалау өлшемдердің негізінде адамның қатысуынсыз жүзеге асырылатын болады.

Тексерулер жүргізу сатысында автоматтандырылған режимде мыналар ұсынылады:      

1) электрондық құжат айналымы арқылы құқықтық статистика органдарында тексеруді тағайындау туралы актіні тіркеу;      

2) тексерулердің барлық кезеңдерін жазып белгілеу және тексерудің барлық мерзімдеріне (басталуы, уақытша тоқтатыла тұруы, ұзартылуы, аяқталуы) бақылауды жүзеге асыру;      

3) жүйеде тексерулердің нәтижелерін көрсету (оның ішінде анықталған бұзушылықтарды).     
  Тәуекелдерді басқару жүйесін автоматтандыру нәтижесінде мемлекеттік органдар мыналарды қамтамасыз ететін болады:      

1) тәуекелдерді бағалау тұрақты жетілдіру үшін талдауды толық жүзеге асыру, бұл заңды орындайтын кәсіпкерлерге жүктемені азайтып, мемлекеттік бақылау және қадағалау тиімділігін арттырады;      

2) процесті әрбір тексерілетін субъекті бойынша тексеру жоспарланғаннан бастап оның аяқталуына дейін бақылау;      

3) тексерушілер тарапынан сыбайлас жемқорлықты болдырмауға ықпал ету;      

4) «қажетсіз» талаптарды анықтау;      

5) құжат айналымы рәсімін жеңілдету және жұмыс уақытын пайдалану тиімділігін арттыру;       6) ведомстволық есептілік деректерінің дұрыстығы.       Тәуекелдерді басқару жүйесін автоматтандыру нәтижесінде мемлекеттік органдардың бақылау және қадағалау қызметінің ашықтығы қамтамасыз етіледі.       Әкімшілік санкциялардың құқық бұзушылықтардың сипатына және қауіптілігіне шамаластығы, шағын, орта және ірі кәсіпкерлік субъектілерінің жауапкершілігін неғұрлым нақты бөлу мәселелерін қайта қарау.       Қазақстан Республикасы Үкіметінің заң жобалау жұмыстарының  2015 – 2016 жылдарға арналған перспективалық жоспарына сәйкес «Өзін-өзі реттеу туралы» Қазақстан Республикасының Заңы әзірленіп, 2015 жылғы 12 қарашада қабылдануы қамтамасыз етілді.       Сонымен бірге Қазақстанның қолданыстағы заңнамасында кейбір салаларда өзін-өзі реттеу элементтері бар.       Әдетте, өзін-өзі реттейтін ұйымдар субъектілерді кәсіби белгісі бойынша біріктіру жүзеге асырылатын салаларда құрылады.       Бұл бағыт неғұрлым ұзақ мерзімді болып табылады және Тұжырымдаманың басқа бағыттарын іске асыру тиімділігіне тікелей байланысты болады.       Қазақстанның заңнамасын жіті қайта қарау қажет екенін ескерген жөн. Ұзақ уақыт бойы ол лауазымды тұлғалардың өкілеттіктерін нақты регламенттеу және субъективті шешімдер қабылдау үшін мүмкіндіктерді шектеу бағытында жетілдірілді. Сыбайлас жемқорлыққа қарсы күрес мәселелеріне баса назар аударылды. Басқаша айтқанда мемлекеттік реттеудің теңдестірілген жүйесі құрылды, онда мемлекеттік қызметшілердің өкілеттіктері шектеуге ұшырады, шешімдер қабылдау рәсімдері ресмиленді, жауапкершілік күшейтілді, оның ішінде сыбайлас жемқорлыққа қарсы заңнама қалыптастырылды. Толыққанды өзін-өзі реттеуді енгізу үшін өзін-өзі реттейтін ұйымдарға берілетін функцияларға қатысты да дәл осындай маңызды жұмыс атқару қажет.      


Өзін-өзі реттеу – бұл мемлекеттік реттеуге тікелей байланыстан тыс әзірленетін, заңды түрде қабылданатын және белгілі бір саланың өкілдері – кәсіпкерлік субъектілері орындайтын қағидалар кешені. Кең мағынада, өзін-өзі реттеумемлекет өзін-өзі реттеу режимін мақұлдайтыннемесе өзін-өзі реттеу және мемлекеттік реттеу бірге жүзеге асырылатын және бірін-бірі өзара толықтыратын бірлескен реттеудің түрлі нысандарын қамтитын реттеу ретінде қарастырылады. Өзін-өзі реттеу экономикалық операторлардың, әлеуметтік әріптестердің, үкіметтік емес ұйымдардың немесе бірлестіктердің елдің деңгейінде өзара және өздеріне ортақ қағидаларды (кәсіптік этика кодекстері немесе салалық келісімдер) қабылдау мүмкіндігіне негізделеді.       Өзін-өзі реттеу салалары заңгерлердің, дәрігерлердің, бухгалтерлердің, аудиторлардың, жылжымайтын мүлік агенттерінің, сәулетшілердің кәсіптік қызметтері бола алады. Басқа да өзін-өзі реттеу салалары бар: экология саласында, жарнама аясында, интернет-қызметтерді жеткізушілер мен алкоголь сусындарының жарнамасы, баспасөз бұқаралық ақпарат құралдары, медицина қызметтерін жеткізушілер саласында.       Өзін-өзі реттеу тетігі саланың мамандары басшылыққа алатын қағидаларды әзірлеу ғана емес, сондай-ақ талап-арыздарды қарау және жанжалдарды шешу тетіктерін қоса алғанда, сала мен тұтынушылар үшін қызмет көрсетуді көздейді.       Заңнама талаптары мен өзін-өзі реттеу жүйесі арасындағы қатынастар мынадай әртүрлі нысанда болуы мүмкін:       1) өзін-өзі реттеу мемлекет тарапынан реттеу болмағанда, қағидалар кешенін белгілеу нысанында жүзеге асырылуы мүмкін;       2) өзін-өзі реттеу нормалары сала үшін неғұрлым жоғары стандарттарды белгілей отырып, заңнамамен қатар қолданылуы мүмкін;       3) егер сала өзін-өзі реттеуді жүзеге асыру міндетін қабылдаған жағдайда, өзін-өзі реттеу қолданыстағы мемлекеттік нормаларды алмастыра алады және мемлекеттің нормалары қайта қаралады.       Өзін-өзі реттеу жүйесі мынадай элементтерден тұрады:       1) орындамағаны үшін санкциялар жүйесін қоса алғанда, белгілі бір саланың кәсіпкерлері бірлестігінің ар-намыс кодексі;       2) кәсіпті таныстыру жүйесі, атап айтқанда оқыту және емтихандарға немесе біліктілік тестілеріне дайындау, емтихан материалдарын және біліктілік тестілерін дайындау және оларды басқару;       3) мемлекеттік бақылау органы жүзеге асыратын бақылауға және қадағалауға қатысу, атап айтқанда бірлескен инспекциялармен, бақылау парақтарын дайындаумен, тәуекелдерді бағалаумен қатысу;       4) заңнаманы өзгерту жөнінде ұсынымдар әзірлеу;       5) тұтынушылардың және өзін-өзі реттейтін ұйым мүшелерінің шағымдарын қарау, қақтығыстарды шешу, санкциялар шығару, статистика жүргізу;       6) саладағы сапаны бақылау жөніндегі өзге қызмет.       Өзін-өзі реттеудің артықшылықтарына оның ауыртпалық түсіретін мемлекеттік реттеуді ауыртпалығы аз нысанға ауыстыруы немесе мемлекеттік реттеудің жағымсыз аспектілерін жеңілдету мүмкіндігі жатады. Өзін-өзі реттеу нормалары икемді, нарық жағдайларына және құнға бейімделе алады. Саланы жетік білетін практик мамандар неғұрлым оңтайлы стандарттарды белгілеп, бұзушылықтарды тиімді анықтай алады.       Мемлекет үшін артықшылықтар аз шығындарға және кадрларға қажеттілікке, шығындар мен жүктемені нарыққа қатысушыларға беруге және нарықта ынтымақтастық үшін ең жақсы жағдайлар жасауға байланысты.       Өзін-өзі реттеу саладағы ынтымақтастықты кеңейтуге және өзара іс-қимылды жақсартуға да ықпал етеді, келіспеушілікті ынтымақтастық пен серіктестікке негізделген қатынастармен алмастырады, талаптарды сақтау үшін саланың басқа кәсіпорындары тарапынан қысым көрсету әлеуетін пайдаланады.       Екінші жағынан, кәсіптік және салалық ұйымдардың өзін-өзі реттеуі қоғамдық мүдделерді өз мүшелерінің мүдделерімен теңдестіруі, бәсекелестікке қарсылықтан құтылуы қажет.       Реттеушілік функциялардың орындалуын талдау. Мемлекеттік органдардың реттеушілік функцияларды орындауын талдау мемлекеттік органдардың реттеуді қайта қарау кезінде статус-квоны сақтауға институционалдық қызығушылығын өтеу, реттеуші функцияларды орындауға, мемлекеттік органдардың штаттық кестесі мен басқару құрылымын оңтайландыруға бағытталатын мемлекеттік бюджет қаражатын азайту мақсатында жүргізіледі. Реттеушілік функциялардың орындалуын талдауды мемлекеттік органдар жанынан құрылған комиссиялар жүргізеді.       Мұндай комиссиялардың құрамына консультативтік-кеңесші органның, реттеушілік функцияларды орындауға талдау жүргізілетін мемлекеттік органның, Ұлттық кәсіпкерлер палатасының, Қаржы және Ұлттық экономика министрліктерінің өкілдері енгізілуге тиіс.       Консультативтік-кеңесші органның өкілдері комиссиялардың төрағалары болып тағайындалады. Реттеушілік функциялардың орындалуына талдау жүргізу әдістемесін Консультативтік-кеңесші органның ұсынымдары негізінде кәсіпкерлік жөніндегі уәкілетті орган әзірлейді және оны Қазақстан Республикасының Үкіметі бекітеді.       Консультативтік-кеңесші орган комиссиялардың жұмысын ұйымдастыруды қамтамасыз ету үшін жауапты болады.       Реттеушілік функциялардың орындалуын талдау нәтижелері бойынша есеп пен ұсынымдар дайындалады, оларды комиссияның төрағасы бекітеді. Бұл құжаттар, мемлекеттік органның ерекше пікірі сияқты, егер ол есеп пен комиссия ұсынымдарынан өзгеше болса, Үкіметтің басшылығына қарау үшін енгізіледі.       Реттеушілік функциялардың орындалуын талдау рәсімі мыналарды қамтиды:       1) мемлекеттік органның функцияларын және жауапкершілігін белгілейтін құжаттарды талдау;       2) реттеудің қойылған мақсаттарына қол жеткізуге мән бере отырып, мемлекеттік орган жауапты болып табылатын реттеу саласын талдау;       3) мемлекеттік органның реттеуді қайта қарау жөніндегі есебін талдау;       4) заңнаманың талаптарын және тиісті реттеушілік ықпалды талдауды қайта қарау, реттеу құралдарын пайдалануды талдау;       5) мемлекеттік органның штаттық кестесі мен құрылымын талдау, басқаруды және берілген реттеу функцияларын орындауды оңтайландыру мақсатында мемлекеттік органның қызметкерлері мен басшыларына сауалнама жүргізу;       6) мемлекеттік органның басшылығымен консультациялар жүргізу;       7) есеп пен ұсынымдар дайындау.       Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеудің тиімділігін қадағалау.       Кез келген мемлекеттік саясаттың қажетті құрамдас бөлігі оның орындалуына мониторинг жүргізу жүйесі болып табылады. Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу саясатында мемлекеттік органдардың рәсімдер мен талаптардың орындауын бақылау қажет. Мемлекеттік органдардың мерзімді есебіне талдау жүргізу, үкіметтік емес ұйымдармен диалог, тәуелсіз зерттеулер жүргізу, реттеу мақсаттарына қол жеткізу және реттеудің ықпалындағы бизнес шығындардың индикаторларын бақылау қажет.       Интегралды мониторинг жүйесі құрылып, оны жүргізудің институционалдық мүмкіндігі қамтамасыз етілуі, реттейтін мемлекеттік органдардың және мониторинг пен қадағалауды жүргізетін құрылымдар арасындағы қатынастардың регламенттелуі, мемлекеттік қызметшілердің мемлекеттік саясатты орындау кезінде жол берген бұзушылықтар үшін жауапкершілігі белгіленуі тиіс.       Кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу тиімділігін бақылаудың басты элементі консультативтік-кеңесші органның мерзімді есептері болып табылады, онда реттеу мақсаттарына қол жеткізу индикаторларының көрсеткіштері және стандартты шығындар үлгісін пайдалана отырып, бизнес пен бюджет шығындары жинақталады.       Осындай қадағалаудың тағы бір элементі тәуелсіз ұйымдар жүргізетін мерзімді атаулы және жалпы зерттеулер болып табылады. Атаулы зерттеулер нақты реттеу, қызмет немесе сала аясы бойынша жүргізіледі. Жалпы зерттеулер реттеуші саясаттың барлық спектрі бойынша жүргізіледі. Кәсіпорындарды әлеуметтік сауалнама арқылы мемлекеттің реттеуші немесе инвестициялық климатының бағасын бағалау осындай зерттеулердің мысалы болып табылады. Мұндай зерттеулерде олардың мерзімді түрде жүргізілуі және көрсеткіштер серпінінің бақыланып отыруы маңызды.       Консультативтік-кеңесші орган.       Консультативтік-кеңесші органды Премьер-Министрдің бірінші орынбасары төрағалық ететін, жұмыс істейтін Кәсіпкерлік қызметті реттеу мәселелері жөніндегі ведомствоаралық комиссияның базасында құру көзделеді, оның мүшелері мемлекеттік органдардың бірінші басшыларының орынбасарлары деңгейіндегі мемлекеттік органдардың, ұлттық кәсіпкерлер қауымдастықтарының, тұтынушылардың, сондай-ақ басқа да мүдделі органдар мен ұйымдардың өкілдері болып табылады.       Консультативтік-кеңесші органды ұйымдастырушылық қолдауды жұмыс органы жүзеге асырады, оның функцияларын тәуелсіз сарапшыларды, ведомстволық және тәуелсіз талдау ұйымдарының қызметкерлерін тарта отырып, кәсіпкерлік жөніндегі уәкілетті орган атқаратын болады. Консультативтік-кеңесші органның жұмыс органының басшысы кәсіпкерлік жөніндегі уәкілетті орган басшысының орынбасары болады.       Консультативтік-кеңесші орган функцияларына:       1) реттеуші талаптар мен құралдарды белгілейтін нормативтік құқықтық актілерді жоспарлаумен, әзірлеумен және қайта қараумен байланысты жұмыстарды әдістемелік қамтамасыз ету;       2) жаңа талаптар мен құралдарды белгілейтін заңнамалық және өзге де нормативтік құқықтық актілер жобаларын әзірлеу бөлігінде мемлекеттік органдардың жоспарларын келісу және қолданыстағы талаптар мен құралдарды қайта қарау;       3) нормативтік құқықтық актілерді жобалау және қайта қарау рәсімдерін орындау жөнінде қорытындылар дайындау;       4) нормативтік құқықтық актілерді жобалау және қайта қарау кезінде ілеспе құжаттарға алдын ала талдау жүргізу немесе толық талдау жүргізуді ұйымдастыру және тиісті қорытындылар дайындау;       5) мемлекеттік органдардың мерзімді есептеріне талдау жасау және тиісті келісімдер мен қорытындылар дайындау;       6) тиісті әдістемелер дайындау және кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу саясатының орындалуына мониторинг жүргізу;       7) жұмыстарды әдістемелік қамтамасыз ету және кәсіпкерлік қызметті мемлекеттік реттеу саясатын тиімді орындау үшін мемлекеттік органдардың ресурстары мен құрылымдарын оңтайландыру процесіне қатысу;       Сонымен бірге, осы Тұжырымдама мынадай басым салаларда реформалар жүргізуге бағытталған:       1. Техникалық реттеу. Қазақстандағы техникалық реттеудің әлемдік практикадан айырмашылығы бар.       Қазақстанның құқық қолдану практикасын оған сәйкес келтіру мақсатында әлемдік тәжірибеге талдау жүргізу талап етіледі.       Сонымен қатар, сілтеме нормалары көп арқылы заңнамалық талаптардың көпшілігі бір нормативтік құқықтық актіге – техникалық регламентке біріккен кезде техникалық реттеу қолшатыр сипатында болып табылады, бұл мемлекеттік органдар функцияларының, оның ішінде бақылау және қадағалау функцияларының қайталануына әкеп соғады.       Бұл бағыттағы бірқатар шаралар Қазақстан Республикасында техникалық реттеу және сапа инфрақұрылымын құру жөніндегі 2010-2014 жылдарға арналған бағдарламада көзделген.       Рұқсат беру жүйесін одан әрі реформалаудың тұжырымдамасы аясында өнімге берілетін рұқсаттар анықталады. Кейіннен осындай рұқсаттардан бас тарту және өнімдерді тек техникалық реттеу құралдарымен ғана реттеу ұсынылады. Өз кезегінде техникалық реттеу бизнестің өзін-өзі реттеу тетіктерін айтарлықтай дәрежеде қолдануға мүмкіндік береді.       Бәсекелес ортадағы техникалық реттеу саласында сараптамалық жұмыстар, ерікті стандарттарды жазу және басқалары жүзеге асырылуы мүмкін.       Техникалық реттеу саласындағы мемлекеттік бақылаудың қолданыстағы моделі бақылау объектісіне қатысты бақылауға бағдарланған және реттеудің басты қағидаттары: ескерту және қауіпті өнімді сатуға жол бермеу қағидаттарының іске асырылуын қамтамасыз етпейді.       Жағдай түпкі тұтынушылардың әлсіз ақпараттандырылуына және сауаттылық деңгейінің төмендігіне байланысты одан әрі қиындай түсуде. Қазақстанда тұтынушылардың құқықтарын қорғау жөніндегі қоғамдардың қызметі ресурстардың және заңмен бекітілген әсер ету құралдарының жетіспеушілігі салдарынан дамымаған.       Өнімнің, процестердің қауіпсіздігін қамтамасыз ету және тұтынушыларды алдау практикасын болғызбау мақсатында техникалық реттеудің қолданыстағы жүйесін түзететін іс-шаралар қатарын жүргізу қажеттілігі туындап отыр.       Тексеру проблемасын түбегейлі шешу үшін мемлекеттік бақылау органдары жұмысының тиімділігін арттыруға, сондай-ақ жеке кәсіпкерлік субъектілерінің заңды құқықтары мен мүдделерін қорғауға бағытталған шаралар кешенін енгізу талап етіледі.       Еуропалық тәжірибеге сәйкес нарықтық қадағалауды енгізу ұсынылады, ол нарық қатысушыларының құқықтарын, міндеттерін нақты шектеу және жауапкершілігін қатаңдату негізінде түпкі өнімнің қауіпсіздігі мен сапасына байланысты проблемаларды жүйелі шешуге мүмкіндік береді.       Осы арқылы мемлекет нарыққа қауіпсіздікті бақылау функциясын бере алады, ол бұзылған жағдайда, келтірілген зиянды материалдық өтеуге дейін жауапкершіліктің қатаң шаралары қолданылады.       Мемлекет деңгейінде қауіпті өнім туралы хабарлаудың ақпараттық жүйесін құру мәселесін қарау керек, бұл перспективада Бірыңғай экономикалық кеңістік шеңберінде қауіпті өнім туралы деректерді ЕО жүйесімен (RAPEX) уақтылы және жедел өзара алмасуды қамтамасыз ететін болады.       Мұндай жүйе Кеден одағының бірыңғай техникалық регламенттерінде қойылған талаптарды орындауға тиімді мониторинг жүргізу жүйесін құруға мүмкіндік беретін болады.       Екінші жағынан, өнім қауіпсіздігінің кепілдігі мен мемлекеттік бақылаудың баламасы нарық қатысушылары (сертификаттау органдарының, импорт алушылардың, тауар өндірушілердің және т.б.) тұтынушылар алдында өнім сапасы, өндірілген (сатылған) тауары немесе жұмыстары, көрсетілген қызметтері мен тигізген зияны үшін азаматтық жауапкершілігін сақтандыру болып табылады.       Сақтандыру сақтанушының техникалық регламенттерге және стандарттау жөніндегі нормативтік техникалық құжаттарға сай келмейтін өнімді сатқаны үшін тұтынушылар алдында мүліктік жауапкершілігі пайда болған жағдайда іске асырылуы тиіс.       Алайда, жауапкершілікті сақтандыру өнім қауіпсіздігін қамтамасыз етудің тиімді шарасы болғанымен, кәсіпкерлік субъектілеріне ауыртпашылықтың артуына әкелетіндігін ескеру қажет.       Осыған орай, осы құралды енгізуге байыппен қарау қажет. Бұл мәселені экономикалық тиімділік пен кәсіпкерлер шығындарының арақатынасы көзқарасы тұрғысынан пысықтау қажет.       Техникалық реттеу құралдары нарықты тек қана сапасыз өнімнен қорғап қана қоймай, халықаралық талаптарға жауап беретін қауіпсіздік және сапа талаптарын белгілеу жолымен отандық өнімнің бәсекеге қабілеттілігін арттыру міндеттерін де шешетіндіктен, стандарттау мәселелерін регламенттеу қажет. Бұл стандарттаудағы техникалық реттеу реформасын іске асыру кезінде пайда болған кемшіліктердің орнын толтыруға, теріс үрдістерді жоюға, мемлекеттің стратегиялық мүдделерін (технологиялық қайта қарулану, мемлекеттік тапсырысты орындау, қорғаныс қабілеті, қоршаған ортаны қорғау, халықты әлеуметтік қорғау) іске асыруға, инновациялық технологияларды ілгерілетуге және экономиканың энергия тиімділігін арттыруға мүмкіндік беретін болады.       Қазақстан Республикасында әлі күнге дейін міндетті сертификаттау басым, бірақ ерікті негізде сертификаттауды дамыту қажет. Ерікті сертификаттау «сапа» түсінігінің кеңеюімен байланысты міндеттіге қарағанда басымдыққа ие. Мұнда сатып алушы ең маңызды деп санайтын талаптар қаралуы мүмкін, ал міндетті сертификаттауда нормативтік белгіленген пайдалану параметрлерінің белгілі бір тізбесі бар.       Тұжырымдаманы іске асыру шеңберінде ерікті сертификаттауды енгізу және кеңірек пайдалану бөлігінде бизнестің өзін-өзі реттеуін дамытуға бағытталған шаралар тобын қабылдау қажет.       Осы шараларды іске асыру сәйкестікті міндетті бағалауға (растауға) жататын объектілер номенклатурасын қысқарту жолымен болмашы тәуекелдер бар салаларда бизнеске әкімшілік қысымды төмендетуге мүмкіндік беретін болады, бұл ретте сертификаттау құралын әлеуетті қауіпті өнімге шоғырландыру қажет.       Сонымен бірге, қоғамдық мониторинг тетігін енгізу ұсынылады, онда мемлекеттің тауарлар сапасына қатысты бақылау қызметі біртіндеп тұтынушылардың шағымдарын және тәуелсіз сараптамаларды қарау тетіктерімен ауыстырылатын болады.       2. Тұтынушылар құқықтарын қорғау. Бизнес жүргізу жағдайларын жақсартуға бағытталған кез келген реформалар тұтынушының құқықтары мен мүдделерінің тиісті деңгейде сақталу қажеттілігін ескере отырып, жүзеге асырылуы тиіс. Бұл ретте, тұтынушы ретінде субъектілердің мейілінше үлкен тобы түсініледі. Мемлекет мемлекеттік сатып алу кезінде бизнестің қызметтері мен тауарларының тұтынушысы болып табылады, кәсіпкерлер мемлекеттік қызметтерді пайдалану кезінде мемлекет қызметтерінің тұтынушысы болып табылады және тағы басқа.       Қазақстанда 2010 жылдан бері «Тұтынушылардың құқықтарын қорғау туралы» Қазақстан Республикасының Заңы қолданылып келеді, ол тұтынушылар құқықтарын қорғаудың құқықтық, экономикалық және әлеуметтік негіздерін, сондай-ақ тұтынушыларды қауіпсіз және сапалы тауарлармен (жұмыстармен, көрсетілетін қызметтермен) қамтамасыз ету бойынша шараларды айқындайды.       «Тұтынушылардың құқықтарын қорғау туралы» Қазақстан Республикасының Заңына сәйкес тұтынушылардың құқықтарын қорғауды барлық мемлекеттік органдар өз құзыреті шегінде жүзеге асырады.       Бұл ретте, 2013 жылғы қарашаға дейін тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті мемлекеттік орган Қазақстан Республикасының Бәсекелестікті қорғау агенттігі болып табылды, оның жұмысы формальды түрде болды, бұл заңнамалық құзыреттердің, сондай-ақ көп салалы сипаттағы тұтынушылар шағымдарына жауап беру шараларын қабылдау бойынша іс жүзіндегі құзыреттердің болмауына байланысты болатын.       Нәтижесінде, осы салада кешенді шешуді талап ететін бірқатар проблемалар пайда болды.       Қазіргі таңда, тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы проблемаларға мыналар жатқызылады:       1) мемлекеттік органдардың тұтынушылар шағымдары бойынша жеткіліксіз жұмысы. Тұтынушылардың құқықтарын қорғауды барлық мемлекеттік органдар өз құзыреті шегінде жүзеге асыратындығына қарамастан, осы функция іске асырылмайды. Мемлекеттік органдар тұтынушылардың шағымдарына ден қоюдан гөрі, жоспарлы тексерулер жүргізуге мүдделі;       2) тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы проблемаларды анықтау және шешу бөлігінде орталық мемлекеттік және жергілікті атқарушы органдардың жұмысына талдау жүргізілмеуі;       3) қолданыстағы сот жүйесі тұтынушылар құқықтарын қорғау туралы істерді тез және жедел қарауға мүмкіндік бермейді. Қазіргі таңда, дәлелдеу ауыртпалығы азаматтық құқықтық қатынастардың тең құқылы тарапы ретінде тұтынушыға жүктелген, бұл көп жағдайда тұтынушының өз құқықтары мен мүдделерін қорғау кезіндегі селқостыққа әкеледі. Бұл ретте, алдауға көбінесе егде адамдар, балалар, үй шаруасымен айналысатын әйелдер ұшырайды;       4) тұтынушылардың құқықтарын қорғау жөніндегі қоғамдық бірлестіктердің әлсіз жұмысы. Қазіргі таңда, тұтынушылардың қоғамдық бірлестіктері бытыраңқы жұмыс істейді, олардың тұрақты қаржыландыру көздері, құзыреттері, білікті мамандары жоқ, сондай-ақ олардың қызметі үйлестірілмеген;       5) өнім сапасы мен қауіпсіздігін зерттеу мен сараптауды қамтамасыз етудің ескірген материалдық-техникалық жүйесі (сараптамалық зертханалардың) немесе зерттеудің жеке түрлері бойынша оның болмауы;       6) жалпыға қолжетімді ақпараттың болмауы салдарынан халықтың хабардар болу және тұтынушылық мәдениеті дәрежесінің төмендігі;       7) Интернет желісіндегі жалған жарнама және сату, тапсырыс берілмеген қызметтерге қосымша төлем жасау, жаппай сату, ұтыс ойындар түріндегі тұтынушылар құқықтарын бұзу фактілерінің көптігі.       Көрсетілген проблемаларды шешу үшін мыналар ұсынылады:       1) тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті орган жұмысының негізгі екпіндерінің бірі ретінде өңірлік деңгейде тұтынушылар шағымдарын қарауды айқындау. Ол үшін барлық өңірлерде тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті органның құрылымдық бөлімшелеріне тиісті өкілеттіктер беру қажет. Бұл адам өміріне, денсаулығына, қоршаған ортаға зиян келтірудің нақты фактілері бойынша неғұрлым жедел және уақтылы ден қоюға мүмкіндік береді, сондай-ақ халықтың көрсетілген уәкілетті органның қызметіне сенімін арттырады.       Сонымен бірге, тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті органға тұтынушылардың құқықтарын бұзудан туындайтын дауларды сотқа дейін реттеу құқығын беру мәселесін қарау ұсынылады. Осылайша, тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті орган кәсіпкерлер мен құқықтары бұзылған тұтынушылар арасында бітімгершілік келісімдерді бекіте алған болар еді;       2) тиісті рейтингті енгізе отырып, орталық мемлекеттік және жергілікті атқарушы органдардың тұтынушылардың құқықтарын қорғау жөніндегі функцияларды іске асыру бойынша қызметін бағалау;       3) тұтынушының өз құқықтарын қорғау тетіктерін кеңейту. Мысалы, оның құқықтарының бұзылуын бейне және фотоға түсіру арқылы тіркеу құқығын беруге болады.       Дамыған елдердің тәжірибесін тұтынушы мәртебесін және халықтың қауқарсыз тобы ретінде жеке нысаналы топтар (зейнеткерлер, балалар, үй шаруасындағы әйелдер) мәртебесін анықтау бөлігінде, оларға сот процесінде тиісті артықшылықтарды бере отырып, мұқият зерделеу қажет. Соның ішінде, сотқа шағымданбай, ымыралы шешімге келетін сотқа дейінгі келісімнің әлемдік тәжірибесін зерттеу қажет;       4) Тұтынушылардың құқықтарын қорғау жөніндегі жұмыс істейтін қоғамдар жұмысының сапасын арттыру мақсатында оларға түрлі мемлекеттік қолдау шараларын көрсету мүмкіндігі бөлігінде әлемдік тәжірибені игеру және оларды Қазақстан жағдайына бейімдеу;       5) ұлттық зерттеулер және өнім сапасы мен қауіпсіздігінің сараптамасы орталықтарының жұмысын дамыту және қолдау;       6) арнайы тәуелсіз интернет-ресурс құру, онда тұтынушының компания, оның тауарлық маркалары, сондай-ақ ұсынылатын тауарлар (жұмыстар, көрсетілетін қызметтер) туралы ақпаратты қарауға, шағым жасауға және тікелей компаниядан жауап алуға мүмкіндігі болады.       Шағымдардан басқа, тұтынушылар тауар (жұмыс, көрсетілетін қызмет) туралы өз пікірін қалдырып, ерекше ілтипатын білдіре алатын болады, бұл тұтынушыларды сапаға бағдарлауға жағдай жасайды.       Кәсіпкерлер үшін сайтқа ерікті түрде тіркелу ұсынылады, бұл компанияларға тұтынушылар шағымдарына, талаптарына, пікірлеріне жауап беруге мүмкіндік беретін болады. Тұтынушы мен кәсіпкердің мұндай диалогы өндірушілерге тауарлар (жұмыстар, көрсетілетін қызметтер) сапасын арттыру мақсатында маркетингтік зерттеулер жүргізуге мүмкіндік береді.       Интернет-ресурста ерікті тіркелу кезінде кәсіпкер Сапалы тауарлар (жұмыстар, көрсетілетін қызметтер) ұсыну туралы меморандумға қосылады;       7) тұтынушылардың құқықтық сауаттылығы деңгейін арттыру үшін бұқаралық ақпарат құралдарында және қоғамдық орындарда (кинотеатрлар, телевизия, қоғамдық көлік) осы бағыттағы мемлекет саясатын және тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті органның жұмысын кеңінен жариялау қажет;       8) жалған жарнаманы (әсіресе интернет желісінде) анықтау және онымен күресу де тұтынушылардың құқықтарын қорғау саласындағы уәкілетті органның және жетекшілік ететін бағыттар бойынша барлық басқа да мемлекеттік органдар жұмысының басымдықтары болуға тиіс.       Мұндай жұмыс нәтижесінде мультипликативтік әсерді алуға болады: сапалы отандық тауарды тұтынудың өсуі, сәйкес келмейтін өнімді анықтау, зертханалық тәртіпті арттыру және мемлекеттің тұтынушылармен кері байланысы.

Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет