Ақан серінің «Құлагер» өлеңіндегі Құлагердің сипатын талдап жазыңыз

Ақан сері құлагер сипаты Ақан серінің "Құлагер" өлеңі туралы Қазақ халқы əәнші ақындар 

шоғырының аса көрнекті өкілдерінің бірі – Ақан Қорамсаұлы. Жасынан əән–жырға үйір ол қолына 

домбыра алып əән салады, өлең шығарады. Жігіттік, сал, серілік жолға бейімделеді. ƏӘдемі киініп, 

жүйрік ат, құмай тазы, қыран бүркіт ұстайды. Қасына өнерлі жігіттерді жинап, ел аралайды, сауық–

сайран құрады. Қалың елді ғажайып əәнімен баурайды. Бір уақ сейіл–серуенге шығып, саятшылық 

құрады. Осындай өзгеше өміріне, өнеріне риза болған халық «сері» атандырады. Ақан сияқты көп 

қырлы өнері бар адам дүние–байлыққа қызықпаған, оны мақсат та етпеген. Оның есесіне Құлагердей 

ат, Қараторғай мен Базар ала сияқты қыран құс пен тазы ұстаған. Ақан сал–серіліктің салтанатын 

аңшылық–саятшылық, құсбегілік мергеншілікпен ұштастырып, бір уақыт осыларды қызықтаған. Құс 

салып, ит жүгіртіп көңілін көтеріп, жанын жадыратқан. Сондықтан бір қатар туындылары осы 

тақырыпқа арналған. Солардың ішінде қалың елге кең тарағаны «Құлагер» əән өлеңі. Бірнеше рет 

аламан бəәйгенің алдын бермей, даңқы бүкіл Арқаға тараған Құлагер 1876 жылы Сағынайдың асынд 

қастандықпен өлтірілгені белгілі. Бəәйгеге үш жүз жиырма үш жүйрік қосылады. Осынша аттың 

алдына қара үзіп келе жатқан қанатты жүйрік Құлагерге қастандық жасап, айбалтамен басынан ұрып 

өлтіреді. Осы бір қарабет–қастандық ақынның жүрегін жаралайды. Өйткені ер қанатына айналған 

атқа халық ерекше мəән берген. Сондықтан бұл өлең ақынның ауыр жан күйзелісі, терең тебіренісінен 

туған. Өлеңде озбырлықтан зəәбір көрген ақынның көкірегін кернеген қайғы–мұңы бар. Сондай–ақ 

ақынның көңіл–күйіндегі сан түрлі психологиялық өзгерістер де айқын байқалып отырады. 

Құлагерді қарап тұрған Ақан сері алдыңғы аттың түсінің өзге екенін байқап мазасыздана бастайды. 

Бір жамандықты сезгендей болады. Жел соқса қамыс басы майда деймін, Атыңды, ат айдаушы қайда 

деймін. Алдыңғы ат баран болмай, қылаң болды, Жығылмаса Құлагер қайда деймін?! Деген 

жолдарда бір үміт, бір күдік тай–таласқа түскендей болады. Ақан сері Құлагердің өлгенін естігенде 

есі ауысқандай басқа күйге түседі. Оның ой –сезімін бір сəәт шарасыздық билегендей болады. Өлді 

деп Құлагерді естігенде, Бір тұрып, бір отырып ойбайладым, – дейді. Ақанның өкінішінде шек жоқ. 

Өлеңнің əәр шумағы оның жан күйігіне толы. Құлагер дүбірлі бəәйгеге қосылған сайын Ақан серінің 

де, елінің де намысын асқақтата түседі. Сондықтан оны бүкіл Атығай, Қарауылға олжа салған жүйрік 

ретінде жоқтайды. Ердің де, елдің де даңқын асырған тұлпардың қапияда мерт болуы жалпақ жұртқа 

да оңай болмаған. Ор болып қалушы еді шапқан жерің, Шаттанып тұрушы еді қосқан елің. Атығай, 

Қарауылға олжа салған, Бота тірсек, қыл сағақ, сандал керім. Құлагер құнанында керім еді, Нағашым 

сұрағанда беріп еді. Ат қоса Ерейменге барғанымда, Бір сыншы көзі шыққыр көріп еді. «Құлагер» 

өлеңін оқып отырғанда Ақан серінің жанына жара салған күйзелісі, мұң мұнары басып тығырыққа 

тірілген ауыр да, азапты сəәттерінің шыны мен сырына қаныға түсеміз. Ақынның азалы үнінен сырт 

қалу мүмкін де емес. Қызғаныштың қызыл итін жүгіртіп, əәділдікке жымысқылық пен қол көтерген 

қараниет қарақшылардың зұлымдығына басылған лағынет таңбасы.  

Құлагерді өлтіргенде алдым несін,  

ƏӘркімнің тəәңірім берген несібесін. 

 Қас қылған жануарым Құлагерге, 

 Жауызға бар тілегім өлім берсін, – деген жолдар Ақан серінің ғана тілегі емес, қара ниет жауға деген 

бүкіл халық қарғысы деп ұқсақ болады. «Құлагер» өлеңі бір ғана жүйрік тұлпарға арналмаған. Мұнда 

əәділетсіздікке деген Ақан серінің жан ашуы жатыр. Ат өлімі жүрегіндегі ашу–ыза, кекті тұтандырып, 

намысын жани түскен. Сондықтан Ақан сері сол тұстағы заманның ащы шындығын ашып, қанды қол 

қарақшыны да, кеудесіне нан піскен озбырларды да өлтіре сынап, оларға қарсы үн көтереді, өлім 

тілейді. 

 

жүктеу/скачать 1,07 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: