Мұсылманқұлов. Осы қорқытқаның да жетер, жер жаһанға жария болмай тұрғанда қоя бергіз.
Әкім. Жоқ, ол болмайды. Оларды қоя бергізсем, менде бедел қала ма, қалмайды, қасиетсіз боламын. Оларды босатқанша өзім қызметтен босанғаным дұрыс болар.
Мұсылманқұлов. Сен бұл райыңнан қайтпасаң, ол да болады. Оларға болысатындар аз емес, жоғарғы жақтан да табылады.
Әкім. Мейлі, тәуекел. Шешінген судан тайынбас, қайтпан!
Мұсылманқұлов (түтігіп шыға келеді). Әй, бала, не деп отырсың сен? Қазір босат, әйтпесе сөз басқа.
Әкім (төменшіктеп). Ерік Көбенович, сіз маған әкемдейсіз, тәрбиеңізді көрдім, қамқорлығыңызға бөлендім. Орныңызға қойып кеттіңіз. Мен оның бәрін білемін, алдыңызда басымды иемін. Бірақ ешкім де, ешнәрсе де адамға өз арынан қымбат емес.
Достарыңызбен бөлісу: |
