Кез келген ұлттың бірегейлігін жаңғыртуда, қайта қалыптастыруда және мемлекетті құруда
ұлттық-мемлекеттік символдар, идеалдар оның ажырамас бөлігі болып табылады. Символдар өз
бойына құпия түрде мағыналық белгілерді жинақтаған идеялық және бейнелік құрылымдарды
білдіреді. Халықтардың символдары ұзақ уақыт бойында олардың дәстүрімен және
дүниетанымымен сабақтаса пайда болады және дамып жетіліп отырады. Символдар сол
халықтың ұлттық және рухани ерекшеліктеріне, өзіндік ұлттық санасының қалыптасуына ерекше
күш береді. Ал, кейбіреулері элитаның көмегімен мақсатты түрде халықтың санасына сіңіріледі.
Қазіргі уақытта ұлттық мемлекеттердің пайда болуы үрдісінде саяси және ұлт көшбасшылары
азаматтардың назарын өздеріне аудару, біріктіру мен топтастыру мақсатында жалаулар,
әнұрандар,
конституциялар
мен
мерекелер
және
т.б.
ұлттық-мемлекеттіксимволдарды
құрастырып және оны қолданысқа енгізіп отырады. Ұлттық және мемлекеттік символдар өзара
бір-бірімен тығыз байланысты, көп жағдайда біреуі екіншісін толықтырып тұрады. Осы орайда,
бұрынғы посткеңестік елдер өздерінің тәуелсіздігін алысымен жаңадан ұлттық және мемлекеттік
құрылысты қалыптастыруда кеңестік символдарды жаппай жоюмен айналысты. Бұл посткеңестік
кеңістікте пайда болған үрдіс батыстың ғылыми әдебиеттерінде кеңестік символдарды
деидеологизациялау деген атауға ие болды. Нәтижесінде олардың орнына егемен және тәуелсіз
елдердің жаңадан құрылған ұлттық мемлекеттерінің өзінің тарихтағы ұлттық символдары
қайтадан жаңартылды және қолданысқа түсті. Бұл символдар ұлттар мен халықтардың тарихи
және ұлттық санасын қайта оятуға үлес қосады.