4.Сот және сот ісін жүргізудегі өзгерістер. 5. Алаш партиясы мен Алашорда үкіметінің саяси-құқықтық шаралары.
3. Дәрістің қысқаша мазмұны: XIX ғасырдың 60-жылдары Қазақстанның Ресейге қосыла бастағанына 1,5 ғасыр болған еді. Ресей империясы Қазақстанды ресми түрде отар деп есептеді.
1867-1868 жылдардағы реформалардан соң қазақ өкілдері губернаторлық, облыстық, уездік дәрежеде басшылық түгілі қатардағы шенеуніктікке де жіберілмеді. Оларда тек орыстар отырды. Қазақтың қол жеткен билігі болыстық болды. Онда да болыстыққа жету үшін қазақтар орыс өкілдеріне әбден жем болатын.
Қазақстан патша үкіметінің таза шикізат базасына айналды. Мұндағы өнеркәсіп пен сауда, транспорт отаршылық саясатгы терендету мақсатына қызмет етті. Қазақтар арасындағы оқу-ағарту, денсаулық сақтау ісі туралы айтуға тұрмады. Патша үкіметі қазақтарды қараңғы, тұрмысы нашар тәуелді халық етіп ұстап тұруды мақсат тұтты.
Осылай қазақтар отаршылықтың ең ауыр кезеңіне аяқ басты.
1867-1868 және 1886-1891 жылдарғы реформалар.
1867 жылғы 11 шілдеде "Жетісу және Сырдария облыстарын басқару туралы уақытша ереже", 1868 жылғы 21 қазанда "Орынбор және Батыс-Сібір генерал-губернаторлықтарының далалық облыстарын басқару туралы уақытша ерсже" бекітілді.
Қазақстан территориясы Орынбор, Батыс-Сібір және Түркістан атты үш генерал-губернаторлықтың құрамына кірді. Әр генсрал-губернаторлықта екі облыстан барлығы алты облыс болды.
XX ғасырдың басында 1905-1907 жылдары бірінші орыс революциясы, Столипиндық реформа, бірінші дүние жүзілік соғыс (1914-1918), 1916 жылғы аса аумақты ұлт-азаттық көтеріліс сияқты оқиғалар болып өтті. Осы оқиғалар Қазақстандағы саяси-кұқықтық жағдайға ерекше әсер етті. Патша өкіметінің отаршылық жүйесінің репрессиялық сипаты артты.
Алаш партиясы мен Алашорда үкіметінің саяси-құқықгық шаралары.
Патша өкіметі құлаған соң қазақтың тәуелсіздік жолындағы күресуші қайраткерлері "Алаш" партиясының төңірегінде топтасты.
1917 жылы 21-26 шілдеде Орынборда жалпы қазақ съезінде ұлттық демократиялық саяси "Алаш" партиясы құрылды.
