сол, атшы үлдармыз.
Елең-алаңнан турамыз. Жылцышы қиқу сала айдап
к е л ге н
аттарды үстап, жугендеп, саңадай-сай етіп қоямыз. Содан соң
ңара шайды шшілеу піскен қара нанга қосып армансыз ішер едік
екікәзіміз төрт болып ауылдан келер «кржайындарымызды» күтер
е ік. Ал олар әсте асықпайтын. Астарындагы тоц ж арау
аттарын
сипай қамшылап, әлденені айтып, царц-ңарқ күліп, қызара бөргпіп
келе жатар еді. Машинистердің осынау баңытты жүзі, еркі»
жүрісін көріп отырып, ер жетіп, ерттелген am мініп, езуге тем^кі
қыстыруды цаншарет армандадыңдесецізші, ңаніиарет... Жылдар
өтіп... есейе келе, сол бақытты балалық іиақты қайта
ар м а н д а п ,
112
кері ораяар жолдың жоцтыгына налып, табшат-анага өкпелеп,
Достарыңызбен бөлісу: |
