http://www.adebiet.kz/index.php?option=com_content&task=view&id=4441&Itemid=23
«Дауыл! Дауыл!» дегенге,
Шықтық үйден дүркіреп.
Аспан тұрды төбемде
Аласұрып, күркіреп.
Дүние сол кез дүрілдеп,
Келе жатты бір дауыл.
Түндіктері желпілдеп,
Күтіп тұрды жарлы ауыл.
Шыр айналды шаңырақ,
Сықырлады сырғауыл.
Бұрқырады бар аймақ,
Соқты ышқына көк дауыл.
Көшті дауыл керуені,
Ілестім де мен кеттім.
Көк дауылдай кеуделі
Жігіт болдым, ер жеттім.
Мен дауылдың ұлымын,
Конец формы
Ақылдыға ұнасаң
Ақылдыға ұнасаң,
Ақымаққа жақпассың!
Ақылды боп сынасаң,
Айдалаға лақпассың.
Ақымаққа ұнасаң,
Онда құдай ұрғаны!
Кемдігіңді әрқашан
Ақылды айтсын тұлғалы.
Тұра алмаймын дауылсыз.
Қарсы алуға дайынмын,
Соқса да дауыл дамылсыз.
1940.
