1. Ілтипаттылық. Әдетте окушылар өздері жақсы көретін мұғалімдер оларға дауыс көтеріп сөйлесе де көнілдеріне ауыр алып қалады. Дауыс көтеру, жазықсыз жазгыру, әділ койылмаған бага гана емес, мұғалімдер көзге ілмей, өтініштерін құлықсыз, жүрдім-бардым тыңдаса да, ең болмағанда қастарына жакындап көңіл аудармаса да, ренжiп калады.
2. Сенім. А. С. Макаренконын пайымдауынша; қателесу қаупі төніп тұрса да мугалiм окуда болсын, тәлім-тәрбие жұмысында болсын окушыларға өзінін бамыл-батыл ойларымен ыкпал жасауы қажет. Балалар өздерінің күштері мен мумкіндіктерін толық шамалай алмайды. Олар ересектердің бағасына, әсіресе өздерінен де артық сенетін мұғалімнің бағасына суйенеді.
Достарыңызбен бөлісу: |
